توانا بود هرکه دانا بود
همواره روزگار با سیمره جاری باشید...
Thursday, 2 May , 2024
امروز : پنج شنبه, ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۳ - 24 شوال 1445
شناسه خبر : 23311
  پرینتخانه » اجتماعی, کنار لوگو, یادداشت تاریخ انتشار : ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ - ۸:۴۶ | | ارسال توسط :

درخت‌ها و آدم‌ها

درخت‌ها و آدم‌ها
در جایی خوانده بودم که درخت‌ها ‌و آدم‌ها در برخی ویژگی‌ها مانند هم‌اند.

حالا کاری نداریم که درخت‌ها مانند آدم‌ها هستند یا آدم‌ها مثل درخت‌ها اما هرکدام باشد، فرقی ندارد. مهم این است که برای جامعه سودی داشته‌ باشیم و… پرسش مهم این است که آیا آدم‌ها مانند درخت‌ها هستند که هرچه بارورتر می‌شوند فروتن و افتاده‌تر می‌شوند؟ آیا آدم‌ها اگر به مرتبه‌ی بالای دانش رسیدند افتاده و فروتن‌اند یا متکبر و مغرور زیر پای خود را نمی‌نگرند؟!
درخت‌ها سربه‌زیر و افتاده‌اند! از آن روزی که شکوفه می‌دهند و شکوفه‌ها میوه می‌شوند هر روز فروتن و خاکی‌اند و سربه‌زیر درست به‌سان آدم‌های بزرگ و میوه‌دار…
باید گفت و تاکید کرد که درخت‌ها از آدم‌ها مفیدتر و بی‌آزارترند… بشر از سایه‌ی آن‌ها نمی‌ترسد. سایه، میوه، برگ، چوب، ساقه‌ی درخت‌ها به رایگان برای آد‌م‌هاست. درخت می‌بخشد همه‌ی وجودش را بدون مزد و منت. درخت جنگ‌افروز نیست، آدم‌کش نیست، دیکتاتور نیست، خودرای و مستبد نیست، اختلاسگر نیست، خون‌آشام نیست، دزد و زمین‌خوار نیست، دوبه‌هم‌زن نیست، کودک‌کش نیست، مفت‌خور و کاسه‌لیس نیست، جاسوس و آدم‌فروش نیست، وطن‌فروش نیست، ریاکار و دغل نیست، نان به نرخ روز نمی‌خورد، از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرد، ‌درخت فرصت‌طلب و منافع‌طلب نیست، درخت خودخواه و جاه‌طلب نیست، مال و اموال ملت را به نام خود سند نمی‌زند، از دین استفاده‌ی ابزاری نمی‌کند، برای پست و صندلی خود را خوار و ذلیل نمی‌کند، دروغ‌گو و فریب‌کار نیست، درخت از آز و خودپسندی و ترس و زبونی بی‌زار است، درخت چاپلوس و سخن به‌مزد نیست، برده‌ی آز و نیاز نیست،
زیرا؛
آن‌چه شیران را کند روبه‌مزاج
احتیاج است احتیاج است احتیاج(مولوی)

درخت در برابر تندبادهای روزگار، گاهی راست و گاهی چپ نمی‌شود، درخت در برابر حاکمان ستمگر چم و خم نمی‌شود،
آدمی داند که خانه حادثه است؛
عنکبوتی نه که در پی عابث است
پشه کی داند که این باغ از کَی است؛
کو بهاران زاد و مرگش در دی است… مولوی

شگفتا! درخت چه درسی می‌دهد؛ خیلی از آدم‌ها برعکس‌اند! همین‌که توانستند از درخت هستی‌شان میوه‌ای از دانش، مال، فضیلت، مقام، پست و… به دست آورند، گویی رسم جهان است که مغرورتر و خودخواه تر باشند. اما درخت می‌گوید:
افتاده حال باش! وقتی در زندگی ثمری دادی، سر به زیر کن؛ فروتن باش! راستی درخت چه درسی می‌دهد با آن همه میوه استوار است و سربه زیر…
«باشد نشان پختگی افتادگی کلیم
آن میوه نارس است که بر دار مانده‌است.»
فرجام سخن: درخت «آدم» است نه این آدم دوپای همه‌کاره‌ای که ما می‌شناسیم! به گفته‌ی بزرگی: «آدم باید آدم باشد.»

نویسنده : کیانوش رستمی | سرچشمه : سیمره‌ی شماره‌ی 717 (شنبه 25 فروردین 1403)
به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : 0
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.