1-بالاخره چیزی که منتظرش بودیم یعنی عیدی سال نومان پیش از حلول سال، از راه رسید و شد، آنچه باید میشد؛ با خبری که بر پایهی آن، در راستای تلاشهای خستگیناپذیر دستگاههای مسئول، ساخت راهآهن خرمآباد باز هم با یک ضربهی کاری دیگر به کما رفت؛ چنان ضربهای که ماشینآلات آن را از خرمآباد در دَم، به خاش پرتاپ کرد!؟
فروکاستنِ انسان به عدد، فروکاستنِ زندگی به کمیّت است. به صفر و یک، به آمار، به مادیات و هرچه از این قبیل؛ انسان ولی جهان است و جهان بی او حادثهای بیش نیست؛
باور به بیثباتی دهر و ناپایداری زندگی، یکی از حکمتهای اصیل و اصلی حافظ است. حافظ دربارۀ سرشتِ روزگار بسیار اندیشیده و از این تأملات به حکمتهای ژرفی پی برده است.
آقای «خاویار کِرامت» در کتاب «پیشیشوری» این مشکل را بزرگترین بیماری اجتماعی و اخلاقی بشر معرفی کرده و هستهی آن را خودخواهی و آن را نقطهی مقابلِ انسانیت میداند نه نقطهی مقابل آگاهی. از نظر او، پیشیشوری نیاز به درمان جدی و دقیق دارد.
وقتی که از واژهی استراتژی یا راهبرد سخن به میان میآوریم، ممکن است پرسشهایی در این زمینه برای تکتک ما بهوجود بیاید؛ از جمله: این واژه به چه معناست؟ در چه حوزههایی کاربرد دارد؟
چند روز پیش، ۲۲ بهمن بود. بهمنی که طومار حکومت پهلوی را در هم پیچید و برای همیشه در حافظهی تاریخ بایگانی کرد. محمدرضا پهلوی چگونه شاهی بود و چرا در زمان پادشاهی او، انقلابی سهمگین و سیلآسا به وقوع پیوست؟