نشر چوک، نوبت نخست این کتاب را سال ۱۴۰۲با شمارگان ۳۰۰ نسخه و قیمت ۵۰ هزار تومان روانه‌ی بازار نشر و کتاب کرده‌است.
«طبیعی‌ترین شکل ممکن» شامل ۲۱ قطعه شعر سپید است.
سه شعر از این مجموعه را با هم می‌خوانیم:

۱)
دونقطه‌ی دلم را
بر اولین سطر زمان گذاشته‌ام
تا پاک کند‌ چشم آلوده‌ی اندیشه را،
گوشواره‌ی حقیقت را بیاویزد
بر ویرگول احساس
و عشق را تا انتهای صفحه
در واژه‌ها تزریق کند.

۲)
به هوای باد نیا
تا از میان موهایم بگذری
من بادگیر یزد را در تنگنای قلبم ساخته‌ام،
به هوای باران نیا
تا بر گونه‌ام بباری
من شیروانی ماسوله را بر پهنایش گسترده‌ام
و به هوای آتش نیا
تا قلبم را گرم کنی
من گرمای اهواز را در دلم ریخته‌ام،
قیام کن به پای دلم
قشون می‌کشم
تا انتهای نگاهت
و پخش می‌شوم مانند صدا
در کوهستانِ قلبت،
مسلح بیا
دلم را در اَلَموت گذاشته‌ام.

۳)
من یک سربازم
از دیار زاگرس مأوا گرفته‌ام
و مهراب‌کوه را سپر ساخته‌ام
برای خطه‌ی دلم
تا دندانه‌های تیزش تکه‌تکه کند
مهرهای دروغین را،
من یک سربازم
بعد از درآوردن تیرهای بوسه
ساختن مرهم را می‌دانم،
اندازه‌ی کالیبر تپانچه‌ام را
میزان زخم‌هایم
و اندازه‌ی باروت را
عمق دردهایم می‌زاید،
من یک سربازم
اشغال وطنم
مضحک‌ترین رویای تاریخ است
وقتی بند پوتینم را
از ضخیم‌ترین نخ‌ها ساخته‌ام.