سفید
سرکش
بِشکوه …

معرّف حضور کسی هست
این‌جا
قلوی دوّم من:
اسب؟!

**
«بزنید
به کوچه‌ی علی‌چپ
تبرها
به قلع و قمعِ شمشاد
مشغول‌اند»

تابلویی
در جاده‌ی عافیت!

**
حساب دستشان است
یک‌عدّه؛
اشیای سنگینی را که
در پرواز
اضافه‌بار
شاملشان خواهد شد
با خود نمی‌برند
وقت سفر به آن‌سوی آب

اشیایی از قبیل شرم و
شرف را!

**
… اهریمنِ به‌روز
نه شانه‌ها
که لب‌ها را
می‌بوسد
و مغز خر
خورش ماری‌ست
که در دهان ضحّاک
می‌روید

**
دلم برایت می‌سوزد
سخت

این روزهای آخر
فقط برای تو نگرانم
چه بر سرت می‌آید
وقتی که من نباشم
«تنهایی»؟!