روزهای آخر تبلیغات انتخابات بود. آخرین همایشهای تبلیغاتی نمایندگان با هورای هواداران، فضای شهر خرمآباد را به صحنهی آیین نزدیک به ظهر عاشورای حسینی تبدیل کرده بود.
با این شلوغی و غوغایی که رسانههای منطقهای و برونمرزی دیشب در مورد «عملیات قریبالوقوع و مستقیم و پرحجم» جمهوری اسلامی علیه اسرائیل به راه اندخته بودند،
در یک روز بهاری عزم سفری داشتیم به دل طبیعت تا روح و روان را جلا دهیم به عطر کوهساران و چشمهساران زیبای طبیعت شگفت انگیز. زیبایی و قدرت دادار بیهمتا در هر زاییدهی طبیعت جلوهای بینظیر به آن بخشیده که حقیقتا لرستان زیبا از طبعیتی بکر و استثنایی برخودار است.
باور به بیثباتی دهر و ناپایداری زندگی، یکی از حکمتهای اصیل و اصلی حافظ است. حافظ دربارۀ سرشتِ روزگار بسیار اندیشیده و از این تأملات به حکمتهای ژرفی پی برده است.
خبر جان باختن زندهیاد سیاوش بیرانوند نوجوان لرستانی در آغاز بهار ۱۴۰۳ که براثر سقوط از «گرگر» به داخل رودخانهای رخ داده است، موجی از اندوه را دربین مردم پدید آورد.
بر سر راه نورآباد به نهاوند، در دامنهی کوه گرین، چشمهی بسیار بزرگی قرار دارد که در ایران بیهمتاست. این چشمه در واقع سرچشمهی رود سیمره است که در خوزستان کرخه نامیده میشود.
در ادامهی یادداشت قبلی، دربارهی پیدایش و اصل و نسب لرها نظریات مختلفی ارائه شده است؛ نویسندگانی چون حمدالله مستوفی و دیگران از قرن هفتم و برخی از نویسندگان غیر ایرانی نیز از قرن نوزدهم به اینسو دربارهی پیوستگی قومی لرها مطالبی نوشتهاند.
هنگام مطالعهی کتاب «لرستاننامه»1، مطلبی خواندم، که به نقل از روزنامهی اطلاعات 15فروردین 1343 آورده شده بود و به خبرِ حادثهی انفجارِ «قطعهای انفجاری» در روستایی از توابع خرمآباد دلالت داشت:
«روز سیزدهبدر 9 نفر در نتیجهی انفجار کشته شدند
تحقیر کودکان و ایجاد حس شرمساری در آنها نوعی آزار علطفی محسوب میشود. اینکه کودک خود را با کلمات تحقیرآمیز و یا از طریق تنبیه فیزیکی مورد آزار قرار دهید،