زبانم
روی دستم مانده
و تو
با دهانت می‌بینی
این بوسه‌ها
رنگ دیگرند
همیشه آدم‌های دهن‌بین
شکل بیرونی لب‌هایت را
رسم می‌کنند.

**

پدرم
پرتقالش را
قال گذاشت در بشقاب
و خودش به قاب
رفت
و پیوسته لبخند که بند
نمی‌شود در صورتش
اسفند، شناسنامه‌ام و لبخندی ماسیده بر قاب
اسفندها همیشه
یکی بهمن در دلم پارو می‌کند
مادرم از جنس ابر
در چال گونه‌ی من
ماهی قرمز به آب می‌دهد.