اما دیریست
پیغام بابونه‌‌ای بی‌تاب
روی شانه‌هایم
سنگینی‌ می‌کند

گفته بودی؛
ای تناسخ رویای من!
ای چرخنده‌‌ای که دیوانه‌وار
عطر‌ها را فتح می‌کنی
به سپیداران اگر رسیدی
بگو به سرشاخه‌های جوان
که هراسی نیست از تاب خوردن
به برگ‌های پیامبر
که با سفر
ناف خویش را بریده‌اند
(ریشه‌ هنوز پا بر جاست!)
و به آوند‌های تخیل
که هر سحر
راز چشمه را
با آفتاب معامله می‌کنند

دولت باد پایدار!
بگو به کرک‌هایت
پای هر دار
بر خاکی سرخ بوسه زنند
و تن خونین خویش را
بر پیشانی بلند آسمان
مُهر کنند
تا ابر پاره پاره
سرود باران بخواند
تا باران
بند بند رنگین‌کمان
فارغ شود
تا آزادی
دوباره پیراهنی گلدار
بر تن کند…