در حقیقت پس از پانزدهمین جشنواره‌ی ادبی سال ۱۳۷۸، ما به عنوان کارشناس امور ادبی و کتاب، وارد اداره‌کل شدیم تا مجری شانزدهمین جشنواره‌ی ادبی شعر و قصه باشیم.
فرآیند این جشنواره و دیگر جشنواره‌های فرهنگی و هنری چنین بود که از طرف اداره‌کل آموزش و پرورش، بخش‌نامه‌ای در آغاز سال تحصیلی به آموزشگاه های استان با امضای مدیرکل ارسال می شد، تا مدیران آموزشگاه به کمک مربیان پرورشی و دبیران متناسب با رشته‌های گوناگون مسابقات، دانش‌آموزان علاقه‌مند و خوش‌ذوق و هنرمند را شناسایی و آنان را ترغیب کنند تا در رشته های مورد علاقه‌ی خود، نام‌نویسی کنند.
پس از نام‌نویسی، نخستین مرحله‌ی این مسابقات، مرحله‌ی آموزشگاهی بود. در مرحله‌ی آموزشگاهی آثار دانش‌آموزان شرکت کننده، داوری و دانش‌آموزان برگزیده به مرحله‌ی شهرستانی و یا منطقه‌ای معرفی می‌شوند.
در مرحله‌ی شهرستانی پس از داوری آثار برگزیده که از آموزشگاه‌ها رسیده است با برگزاری «آیین ویژه‌ی اهدای جایزه به نفرات برگزیده»، نفرات نخست تا سوم هر رشته را مشخص و به مرحله‌ی استانی معرفی می‌کنند.
در مرحله‌ی استانی با حساسیت ویژه‌ای آثار دانش‌آموزان داوری می‌شود، سپس برای همه‌ی دانش‌آموزان سراسر استان که به مرحله‌ی استانی راه یافته‌اند، دعوت‌نامه ارسال می‌شود تا برای حضور در جشنواره‌ی استانی آمادگی لازم را داشته باشند.
تمام ادارات آو‌پ وظیفه دارند که دانش‌آموزان را در زمان یادشده برای حضور در جشنواره همراهی کنند.
جشنواره با حضور همه‌ی دانش‌آموزان برگزار و جایزه‌های مقام‌های برتر به آنان تقدیم می‌شود. مقام‌های نخست تا سوم مرحله‌ی استانی، به پیوشت یک نامه‌ی رسمی به «دبیرخانه‌ی جشنواره‌ی کشوری» برای ارزیابی در مرحله‌ی نهایی ارسال می‌شوند.
جالب است بدانید جشنواره‌ی شعر و قصه یکی از جشنواره‌های زیرمجموعه‌ی حوزه‌ی فرهنگی و هنری بود که محمدرضا امان‌نژاد کارشناس مسئول آن بود.
دیگر جشنواره‌های فرهنگی و هنری با گستره‌ی بیش‌تری برگزار می‌شد. کارشناسان این حوزه، بسیار پرتلاش بودند و برای برگزاری مسابقات این حوزه سنگ‌تمام می‌گذاشتند. داریوش غلامی، زنده‌یاد رضا ویسکرمی و محسن جزایری از کهنه‌کارهای این حوزه بودند.
رشته‌های هنری مانند نقاشی: رنگ روغن، مداد رنگ، آبرنگ، پاستل، گواش.
طراحی: با مداد، بازغال، قلم فلزی و آب مرکب. کاریکاتور، گرافیک دستی مثل پوستر سازی، تصویر سازی، طراحی آرم.
عکاسی: نگاتیو و دیجیتالی.
خو‌ش‌نویسی: نستعلیق، شکسته، ثلث، نسخ نقاشی خط.
نساجی و بافت: قالیبافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، پته دوزی، نمد مالی.
فلز: قلم زنی. چوب: خاتم کاری، معرق کاری، منبت روی چوب، مشبک کاری.
سفال و سرامیک: سفالگری و کاشیکاری.
هنرهای آوایی: جشنواره سرود، آهنگ های انقلابی، آواز شامل تک خوانی ویژه پسران و تک نوازی (رشته‌ی تک‌خوانی به قطعات آوازی اصیل، سنتی، محلی، مقامی ایران اختصاص دارد.)
افزون بر این مسابقات، مسابقات اذان و احکام را هم داشتیم که هر ساله با پشتوانه‌ی مالی بیش‌تری به همت کارشناسان اقامه‌ی نماز در چهار مرحله‌ی آموزشگاهی، شهرستانی، استانی و مرحله‌ی کشوری برگزار می‌شد.
کارشناس اذان و احکام اداره‌کل آ‌وپ محسن یوسفوند بود.
با برنامه‌ریزی جناب یوسفوند سال ۱۳۷۹ استان لرستان میزبان مسابقات مرحله‌ی کشوری اذان و احکام شد که داستانی دارد و در وقت خودش حتمن به آن می‌پردازم.
به باور من مسابقات فرهنگی و هنری اصل آموزش و پرورش بود. «فوق برنامه‌ها» همیشه از اصل برنامه کارآمد ترند. امروز آموزش و پرورش کشور فنلاند یک آموزش‌و‌پرورش «فعالیت محور» است. اصل داستان قرار است در آزمایشگاه، در کارگاه، در همایش‌ها، در کتاب‌خانه‌ها و… اتفاق بیفتد.
در دولت اصلاحات به جای تغییر نوع نگاه به پرورشی متاسفانه پرورشی را حذف کردند! کاری که کردند عناد با پرورشی نبود؛ بلکه متولیان بر این باور بودند که هر معلمی شایسته است،
مربی پرورشی هم باشد و فوق‌برنامه‌ها باید در دل برنامه‌های آموزشی گنجانده شود؛ اما چون زیر ساخت این کار داشتن معلمانی با تغییر نگرش به روش‌های آموزشی بود و چنین معلمانی نداشتیم حذف معاونت پرورشی به حذف متولی فعالیت‌های فوق‌برنامه منجر شد و اصل آموزش بر زمین ماند.
با این حال چیزی از آموزش و پرورش باقی نماند. مسابقات بی‌متولی شدند، اردوها به رؤیای دانش‌آموزان تبدیل و آموزش‌وپرورش مطلق «کتاب محوری» شد.

ادامه دارد…