کما این که یکی از راه‌های مهم کسب درآمد توسط قاجاریان هم بود. برای مردم خصوصاً روستاییان هم درآمدی داشته است بالاتر از سایر کشت و زرع‌ها. در دوران پهلوی هم کماکان مردم و دولت نتوانستند از درآمد حاصل از کشت خشخاش و تریاک بگذرند لذا، تجارت آن همواره وجود داشت. در این دوران سعی شد کشت و کار خشخاش و استحصال تریاک و خرید و فروش و مصرف آن قانون‌مند شود. در چند مرحله، قانون وضع شد و اجازه داده نشد افیون بر زندگی و سلامت جسمی و روحی – روانی مردم سلطه تمام عیار پیدا کند.
پس از انقلاب کشت خشخاش و خرید و فروش و مصرف تریاک قدغن شد اما پای دیو مخدرات از زندگی مردم ایران بریده نشد و فجایعی رخ داد که می‌دانیم. دولت در کتترل خرید و فروش و مصرف تریاک و سایر مخدرات وحشتناک ناکام شده است. زندگی‌های فراوانی چه از بابت مصرف مواد مخدر و درهم شکستگی و فروریزی افراد و خانواده‌ها و چه از بابت مجازات زندان و اعدام، بر باد رفته است. دردناک‌ترین و وحشتناک‌ترین چهره‌ی کشت خشخاش و تریاک در کشور ما همان بوده و هست که زمانی نماینده‌ی سمنان در مجلس تازه تشکیل شده مشروطیت در مورد مردمان شرق کشور بیان کرده است:
«اغلب عائله‌ها از زن و مرد و اطفال مبتلا هستند به استعمال افیون. ای بسا عائله‌ها در نتیجه‌ی استعمال افیون از هستی ساقط شده‌اند و در تنگنای فقر و فاقه افتاده، بی‌چاره و پریشان شده، به حدی که مشغول تکدی شده‌اند.»
در لرستان ما، کشت خشخاش و استحصال تریاک از دیرباز وجود داشته است و درست تا پیش از وقوع انقلاب به صورت کم و بیش قانونمند و کنترل شده در جاجای استان نمود داشته است اما، هیچ‌گاه جنبه‌ی خانمان‌سوز به خود نگرفته بود. پس از انقلاب تا کنون، در لرستان تریاک و سایر مواد مخدر آن کرد که تنها واژه «خانمان‌سوز» می‌تواند روایتش کند که همه در جریان هستیم. اینک این هیولای خانمان‌برانداز دوباره در لرستان قد برافراشته است. اخبار حاکی از کشت غیرقانونی خشخاش در مناطق مختلف استان خصوصاً شهرستان‌های به‌غایت محروم است. گفتنی‌ها در این باب فراوان است لیکن، روی سخن با دولت است بدون آن که قصد تخفیف جرم کشت غیرقانونی خشخاش توسط مردم در بین باشد. اینک ورشکستگی اقتصادی عیان شده است و در روستاها و حاشیه شهرها مشهود و عیان است. تورم، گرانی، بی‌کاری، عدم اشتغال، بی‌درآمدی، بالا بودن و کمرشکن بودن هزینه زندگی در شهر و به ویژه روستا و…موج می‌زند. نظام کشت فعلی روستاها با اراضی کم‌وسعت و تکه‌تکه عمدتاً دیم کم‌بازده جوابگوی هزینه‌ی سرسام‌آور زندگی نیست و این همه حاصل ناکارآمدی سیاست‌گذاری‌ها و بی‌کفایتی‌های مدیریتی خُرد و کلان کشور در چهار دهه گذشته است.
بنابراین، ضمن تایید برخوردهای قانونی با کشت ممنوعه خشخاش در لرستان اما، باید که حکم‌ران مملکت فکری هم به حال معیشت و اقتصاد روستا بکند. هرچه زودتر و سریع‌تر. مواجهه‌ی فیزیکی با کشت خشخاش البته راه حل مؤثر و نهایی نیست. بپذیریم که مردم در گرداب فقر و ناداری گرفتار آمده‌اند و برای نجات از این گرداب به هر دستاویزی چنگ می‌زنند. بپذیریم که در این رابطه، بحث از قانون و اخلاق و حتا عقوبت قانونی برای مردمان گرفتار در ورطه‌ی چه‌کنم چه‌کنم اداره‌ی یک زندگی و رفاه حداقلی، چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. باید اقتصاد روستا از راه‌های وزین و متقن و کارشناسی شده مورد تجدید نظر قرار بگیرد تا دست‌کم تناسبی هرچند کم با همان خط فقر اعلام شده خود دولت داشته باشد. حتماً راه حل‌ها و راه‌کارهای متعددی هست و مردم هم استقبال خواهند کرد و دوست ندارند خود و خانواده‌های‌شان را به ورطه‌ی بدبختی و هلاکت بیندازند. حتماً راه‌کارهای مشکل‌گشایی هست اگر دولت و حاکمیت عزمی در این باره داشته باشد و به‌جز برخورد فیزیکی، برنامه‌ای و طرحی دیگر را هم مد نظر قرار دهد. اگر این عزم و نیت و کفایت مدیریتی و کارآمدی اداره‌ی مملکت وجود داشته باشد! اگر….!