این بخش به لحاظ برخورداری از ظرفیت‌های طبیعی و فرهنگی – تاریخی کم‌نظیر و بعضاً بی‌نظیر، تنوع آب و هوایی مناسب در فصول مختلف سال، دیرینگی و کهن بودن از نظر تاریخی و فرهنگی بنابر مستندات و مطالعات باستان‌شناسی دارای پیشینه‌ی سکونت از اعصار پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی بوده است و از این حیث غنای گسترده و قابل توجهی دارد که گونه‌های مختلف آثار فرهنگی و تاریخی نظیر بافت‌های تاریخی، اتلال و سایت‌های باستانی، نقاشی‌های صخره‌ای مادیان‌کوه، آثار منقول تاریخی و میراث معنوی و ناملموس که مجموعه بزرگی از آثار تاریخی فرهنگی شامل: غار، محوطه، تپه، گورستان باستانی، قبرستان دوره اسلامی، اسناد خطی و تاریخی، میل‌های راهنما، آسیاب‌های قدیمی، جاده‌های مالرو کوهستانی، زیارتگاه‌های قدیمی و قلعه‌هایی از دوران‌های مختلف را در بر می‌گیرد. گردآمدن همه‌ی این استعدادها در کنار یک‌دیگر در این محدوده‌ی جغرافیایی خود نکته‌ی بسیار حائز اهمیتی است که سرمایه‌گذاری را چندبعدی و بستر را مهیاتر می‌نمایاند و نقش هم‌افزایی این تجمع موضوعی است که نباید نسبت به آن غافل ماند و همه‌ی این عوامل در کنار یک‌دیگر از ضروریات مهیاشدن زمینه افزایش زمان ماندگاری گردشگری در بخش کونانی است که به‌عنوان یک نعمت بزرگ الهی نصیب استان لرستان شده است. ولی در کنار این پتانسیل‌ها، توسعه‌ی زیرساخت‌های گردشگری و سرمایه‌گذاری و تسهیلات مفید بانکی در این راستا به‌عنوان یک مکمل و موتور محرکه می‌تواند هم بعنوان بهره‌مند و هم به‌عنوان بهره‌رسان موجبات شکوفایی اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی منطقه را به‌دنبال داشته باشد.
در مسیر توریستی سیمره (رودخانه‌ی سیمره و دریاچه‌ی سد سیمره) قشلاقات دره‌ی رودبار با دیدنی‌های صخره‌ای سر به فلک کشیده خود از تنگه سازبن تا تنگه برنجان، در موازات سیمره نمایانند و زیبایی‌های طبیعی در حوضه‌ی آبگیر سد سیمره، همراه با ژئوپارک طبیعی برنجان و تنگه کافری و باجوله، کپرگاه، راه مشهور محمدرضا ری (از دُم تاول تا دیارگاه خوبیار و مله‌کاو)، چشمه حیدر، دم تاول و زینون با صخره و جنگل‌های نسار و برآفتابش، رودخانه‌ی قلالان، چم چغا و دول قیل و تَل آو، دول دار و سرتخت و زیبایی‌های تنگه داگنجان و للار و هُشتر مِل رماوند همراه با دربندکبود و چُک شَهقلی و کل سِلین و باغات انارستان بزرگ ژیرتنگ سیاو (از چَم قره تا فیلی و از گرخشاو تا پُل خدا) در حد فاصل کوهستان‌های ویزنیار، داگله و کوه گَوَر را در می‌نوردد تا به چشمه‌سار پایان‌ناپذیر و روشن سیاو در دهانه‌ی تنگه زیبای سیاو در مسیر ارتباطی مرکز بخش کونانی به کوهدشت ادامه می‌یابد. در میان این انارستان بزرگ و زیبا، رودخانه‌ی جوشان سیاو به‌عنوان تنها منبع آبی اکوتوریسم منطقه و از سایه‌سار باغات انار می‌گذرد تا از طریق چَم‌قره – رگه‌روه و دُم‌بِزه‌لاوِن و دربندکبود به دریاچه‌ی سد سیمره سرریز شود. در کل بخش کونانی در حدود ۱۵۰۰ هکتار باغات انار وجود دارد که در حدود بیش از ۸۰۰ هکتار آن در دره‌رود ژیر تنگ سیاو واقع است. وجود چنین انارستانی با این وسعت، نه تنها در بهبود وضعیت آب و هوایی و زیست محیطی کل بخش، تأثیرات مثبتی دارد بلکه به‌عنوان یک قطب اقتصاد فرهنگی، در کل کشور خودنمایی می‌کند.