تردیدی نیست که روند برگزاری انتخابات در کشور ما ایران همانند دیگر مسائل و مشکلات جامعه، نیازمند  تغییر وتحولاتی ساختاری وبنیادی است؛ چون به شیوه‌ای آزاد و دموکراتیک برگزار نمی‌شود. بدین جهت، ازجمله: انتخابات اخیر  بنا به آن چه در رسانه‌های مجازی و غیرمجازی، رسمی و غیررسمی،  از تأخیر وناهمگونی اعلام نتایج، اعتراض به تقلب وتخلف، خریدوفروش رأی، کمی آرای راه یافتگان ، به دور دوم کشیده شدن برخی حوزه‌های انتخاباتی، پایین بودن میانگین مشارکت در حد ۴۰ درصد آن هم باحواشی زیادی که گفته می‌شود مطرح است.  اما دراین یادداشت بیش‌تر روی سخن با کسانی است که دراین اوضاع واحوال هنگام هرانتخاباتی به عنوان نیرویی وسط باز یا شبه اپوزسیون نقاب از چهره‌شان گشوده‌تر می‌شود. این افراد در رفتارشان برخلاف دیگرافراد یا نیروهایی هستند که مواضع‌شان دربرابر هر رخدادی چه مخالف باشند یا موافق شفاف‌تربوده وسردرگمی میان افکار عمومی ایجاد نمی‌کنند . اما افراد چند چهره که معمولا مدعی داشتن آگاهی بیش‌تر نسبت به دیگران هستندبرای دست‌یابی به منافع فردی یا گروهی خود در راستای فریب و‌ پاشیدن خاک بر دیده‌ی دیگران  برمی‌آیند. ازاین رو،  دریک دوره چهارساله یا ۴۸ ماهه بین دو انتخابات از روز بعد رأی گیری واعلام نتایج حدود ۴۵ ماه چهره‌ی شبه اپوزسیون به خود گرفته ودرمحافل خصوصی، خانواده‌ای یا بعضا عمومی گوی سبقت را ازدیگر منتقدان ومخالفان  ربوده ودراعتراض  به ناکارآمدی کارگزارا‌ن حاکمیتی، نفی اختلاسگران، کم‌فرهنگی مردم و مطالبه‌گر نبودشان سخن به میان می‌آورند و مدعی می‌شوند که این اوضاع درست شدنی نیست و حتا اگر امکانی هم برای خود یا خانواده‌شان فراهم شود قصد مهاجرت به دیگر نقاط جهان می‌نمایند؛ اما این تیپ افراد،  هم این‌که چند ماه به انتخابات بعدی می‌ماند درهمر اهی باسونامی ثبت‌نام برای نامزدی انتخابات و هم‌چنین تبلیغ برای مشارکت هرچه بیش‌تر و رفتن به پای صندوق‌های رأی آن هم  با به کار گیری ترفندهای گوناگون از جمله حساسیت برانگیزی قومی و قبیله‌ای یا دفاع از قشری خاص و دادن وعده‌های غیرواقعی برای بهبود واصلاح اوضاع به صحنه می‌آیند؛ غافل ازاین‌که تا سه ماه پیش یعنی حدود ۴۵ماه درنوشتار و گفتار خویش اوضاع را نابسامان وغیر اصلاح می‌دانستند؛  اما چون نزدیک انتخابات می‌شود سر از پا نمی‌شناسند یا خود نامزد انتخابات شده‌اند یا به دنبال نامزدهای دیگری برای نفوذ درقدرت ودست‌یابی به منافع شخصی یا گروهی می‌شتابند.
بنابراین، این افراد فرصت‌طلب وچندچهره در حالی که خود معلول علت‌های دیگری هستند، اما به نوبه‌ی خود در پایداری علت‌ها و گسیختگی هرچه بیش‌تر وضعیت جامعه نقش  ایفا می‌نمایند.
۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۲