فهمِ حافظانه از روزگارِ درگذر باور به بیثباتی دهر و ناپایداری زندگی، یکی از حکمتهای اصیل و اصلی حافظ است. حافظ دربارۀ سرشتِ روزگار بسیار اندیشیده و از این تأملات به حکمتهای ژرفی پی برده است. ۲۳ فروردین ۱۴۰۳
