سفید سرکش بِشکوه … معرّف حضور کسی هست این‌جا قلوی دوّم من: اسب؟! ** «بزنید به کوچه‌ی علی‌چپ تبرها به قلع و قمعِ شمشاد مشغول‌اند» تابلویی در جاده‌ی عافیت! ** حساب دستشان است یک‌عدّه؛ اشیای سنگینی را که در پرواز اضافه‌بار شاملشان خواهد شد با خود نمی‌برند وقت سفر به آن‌سوی آب اشیایی از قبیل […]
پیش از تلاطم تاریک از آستین ابر برق خنجر ماه ** «بنیادی»اند برای دیکتاتوری «سلّول»های زندان ** چه نامبارک و تلخ «سیاهِ» صحنه‌ی مکرّرِ اعدام در نمایش «ارعاب»… ! ** چند‌درصد به حساب می‌آید جان‌بازی که پایش را در میدان مین گم کرده، در ازدحام دوز و دروغ ایمانش را؟! ** شب‌های دغدغه و، دهشت […]
۱- زلف، رخ، چشم‌ها، دهانت کو؟ ای بمیرند مثل غیرتشان زنِ افغان، برادرانت کو؟! ۲ – در تمام شب، تمام روز «آخ – آخِ» یاس‌ها گردبادِ داس‌ها ۳ – از استخوان آدمی، یک رشته‌کوه هیمه تا بگذرند از آتش هر لحظه صد سیاوش ۴ – رنج تو در روح من چرک و وَرَم می‌شود شاعرم […]
۱ یک عمر آزگار در سینه جمع کردم پاهایم را یک عمر آزگار از گلیمم بیرون بودند عزیزکم! هم آن، هم این «فرشته‌ی عدل!» در هردو عهدِ کفر و ایمان سهم مرا شبیه تبارم در حدّ سانتی‌متر اضافه نفرمودند ۲ سال‌هاست در این خلیج تور می‌اندازند تا واژه‌ی «عربی» بگیرند از آن سال‌هاست در سواحل […]
«شرور»گونه‌ای از انسان است که تارهای صوتی دارد «مُشت»اش ** از من به تو وصیّت: هر قِسم «مُشت» را که می‌خواهی وا کن […]
