سلیمان میری نامی است شناخته شده در حوزه‌ی خوش‌نویسی نه تنها در ایران بلکه در جهان. میری زاده‌ی شهر محروم‌نگه‌داشته‌ شده‌ی کوهدشت است. وی در خوش‌نویسی صاحب سبک است. بی‌شک او یکی برترین و بهترین خوش‌نویسان جوان است که همواره در حال رشد و تعالی است. میری یکی از برترین‌های جشنواره‌ی «سواد قلم» بود. بدین روی با این هنرمند بااخلاق و مردمی گپ‌وگفتی کوتاه انجام داده‌ایم که در پی می‌آید:

 از این منظر که برای نخستین بار جشنواره‌ای در سطح ملی در شهرستانی دورافتاده و محروم چون کوهدشت برگزار شده، به‌ نظرم اتفاق مهمی است زیرا پتانسیل و ظرفیت‌های هنری این شهرستان رو نشان می‌دهد که حاصل زحمت‌ها و تلاش‌های دو سه دهه‌ی هنرمندان توانای این شهر است که بستر مناسب را برای هم‌چین اتفاق مهمی فراهم کرده‌اند.

 توجه و اهتمام مردم و به ویژه نسل‌های نوجوان و جوان به مقوله‌ی هنر و فرهنگ که عاملی مهم در رشد و تکامل و تعادل جامعه است، مهم‌ترین دست‌آورد این جشنواره بود. هرچند معتقدم که مداومت این‌گونه جشنواره‌ها و هم‌چنین مدیریت درست و مسئولیت‌پذیری مسئولین فرهنگی در این راه ضرورت بسیار دارد.

مهم‌ترین نقطه‌قوت این جشنواره در درجه‌ی اول شرکت کردن هنرمندان درجه یک ایران بود که نشان از اهمیت جشنواره می‌داد و هم‌چنین حضور داوران معتبری چون استاد صداقت جباری، ‌استاد علی شیرازی اعتبار خوبی به جشنواره بخشید.

البته نکته‌ی مهمی که وجود داشت این بود که برای اولین بار در این جشنواره بخش سیاه مشق به عنوان یک بخش جدا و‌ ویژه و مستقل مطرح شد. سیاه مشق شاید جزو معدود قالب‌های خوش‌نویسی است که قابلیت ساختارشکنی و خلق فضاهای جدید را به خوش‌نویس اهل ذوق می‌دهد. این ایده جشنواره را تا حدودی از کرختی و یک‌نواختی خارج کرد.

 به‌نظرم مهم‌ترین نقطه‌ضعف جشنواره اضافه کردن بخش نقاشی‌خط به‌عنوان بخش جانبی جشنواره بود که هم از لحاظ کیفی آثار باکیفیتی نداشت و قدری برای هم‌چنین جشنواره‌ی تخصصی خوش‌نویسی، ناهمگون بود.

من همیشه گفته‌ام: کوهدشت شوره‌زار استعدادهاست. نه فقط در زمینه‌ی هنر بلکه در زمینه‌های دیگر هم چنین است. شاید مهم‌ترین وظیفه‌ی مسئولان کوهدشت این است که بستری اجتماعی را با ایده‌پردازی و مطالبه‌گری‌های خود هموار سازند که در ظاهر سال‌هاست کم‌ترین تلاشی از جانب آن‌ها دیده نشده است. متاسفانه نبود امکانات و فضای مناسب برای فعالیت هنرمندان شهرستان، مهم‌ترین عامل مهاجرتشان به شهرهای بزرگ است.

قطعاً کوهدشت نیازمند حمایت بیش‌تر مسئولان استانی است. در اغلب جشنواره‌های ملی و بین‌المللی هنرهای تجسمی حضور هنرمندان کوهدشتی را شاهد هستیم اما همیشه با بی‌مهری مسئولین استانی مواجه شده‌اند. به عنوان مثال تا حالا هیچ درخواست برگزاری نمایشگاهی به من و خیلی از دوستان هنرمندم در مرکز استان نشده، حتا دریغ از دعوت کردن ما به‌عنوان هنرمندان فعال عرصه‌ی تجسمی برای مشورت و اید‌ پردازی در امور فرهنگی و هنری.

به نظرمن، جشنواره هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی در سطح بسیار بالایی برگزار شد تا جایی که داوران در مرحله‌ی نهایی برای داوری مجبور شدن که از انتخاب مقام اول تا سوم اجتناب کنند و از مقام برگزیده برای همه‌ی آثار استفاده کنند.

جشنواره می‌توانست با برنامه‌ریزی مطلوب‌تر و ایده‌های بهتر برگزار بشود اما برای نخستین بار قابل تقدیر بود.

به عنوان یکی از برگزیده‌های این جشنواره، خوشحالم که این رویداد هنری در زادگاهم برگزار شد و امیدوارم انتخاب من تاثیر مثبتی روی نسل‌های جوان‌تر هم‌شهری‌ام بگذارد.

بنده از ابتدای شروع فعالیت هنریم در جشنواره‌های گوناگونی چه در سطح ملی و بین‌المللی شرکت کرده‌ و حائز رتبه شده‌ام. از جمله جشنواره‌ی بین‌المللی فجر و دوسالانه‌ی بین‌المللی خوش‌نویسی قزوین ولی چند سالیست که در اغلب جشنواره‌ها به دلایل شخصی شرکت نمی‌کنم. در این جشنواره هم تنها به‌ خاطر علاقه به زادگاهم که میزبان این رخداد ملی بود، شرکت کردم.

 برگزاری این رویداد هنری در شهری کوچک و مهجور و محروم نشان از همت و فرهنگ‌سازی هنرمندان این شهر داشت و جداسازی بخش سیاه مشق به عنوان یکی از قالب‌های مدرن خوش‌نویسی دو نکته‌ی حائز اهمیت بود این جشنواره‌ی ملی بود.

در پایان جا دارد به چند نکته اشاره کنم، اول از همه از مسئولین و عوامل برگزاری جشنواره به ویژه آقای خسروی سرپرست اداره‌ی ارشاد و آقای کیومرث سلگی مدیر انجمن خوش‌نویسان کوهدشت تشکر کنم. هم‌چنین به نوبه‌ی خود از جناب دکتر کیانوش رستمی، مدیر هفته‌نامه‌ی وزین سیمره تشکر ویژه‌ای داشته باشم زیرا بنده معتقدم که پیش‌رفت هنر و فرهنگ شهر کوهدشت مدیون زحمات و مدیریت ایشان در دوران مدیریتشان در  فرهنگسرای ارشاد در دهه‌ی هفتاد و هشتاد است. ایشان جز اولین مدیرانی بودند که بذر هنر را در شهر ما کاشتند و با مدیریت درست و ایده‌پردازی‌های خلاقانه باعث رشد و نمو هنرمندان جوان رشته‌های گوناگون شدند که ما الان شاهد بالندگی آن‌ها هستیم. سال‌هاست شاهد حمایت همه جانبه‌ی ایشان به شیوه‌های متفاوت از هنرمندان و اهالی فرهنگ هستم. ای کاش در چنین جشنواره‌ی ملی از ایشان و شان و جایگاه و زحمات‌شان تقدیر می‌شد.