«قلي‌بگ» چشم بصيرت دارد و مي‌داند كه يك لاشه مثلاً گاو و گوسفند از چه اعضا و جوارحي تشكيل شده است. هرچه نباشد توي شهر و بيابان و گاو و گوسفند ديده است كه يِلَه شده پرسه زده‌اند! با آن دو چشم نافذ خود ديده است كه معمولاً يك گاو يا يك گوسفند دو پا دارد و دو دست و يك شكم، يك كله و يك گردن…!
– اگر همين به اصطلاح جانور گذرش به كشتارگاه بيفتد، كه معمولاً هم مي‌افتد، و توسط جناب قصاب‌باشي سلاخي مي‌شود، فقط سر نازنينش از تن جدا مي‌گردد! مابقي همان است كه اقشار آسيب‌پذير آن را بر چنگك دكان قصابي با حسرت تمام تماشا مي‌‌فرمايند! از مجموعه آن اعضاء و جوارح چيزي كم كه نمي‌شود هيچي، بلكه از دل آن لاشه چون معدني غني چيزهاي ناب‌تري مانند: راسته و فيله و غيره و ذالك بيرون مي‌آيد و تقديم جماعت خواص مي‌گردد. البته بر طبق قانون قصابي وضع شده از سوي قلي‌بگ يك كيلو گوشت يا بيش‌تر معمولاً بايد مخلوطي از اين چند نوع باشد! مگر اين‌كه مشتري نوع به‌خصوصي از گوشت را خواسته باشد كه قانون آن از حيطه قدرت قلي‌بگ جدا است!! و يا جانور سلاخي شده از نوادر حيوانات باشد و فاقد راسته و فيله و غيره باشد. اين مطلب را من‌باب تذكار عرض نموديم كه مثلاً بعضي‌ها يك‌تنه به قاضي نروند و راضي برگردند، كه فقط آن عالي‌جنابان به فوت و فن گوشت و توزيع آن تخصص دارند و بس. و فكر ننمايند كه گوشت فقط دنده (رات و ريت) مساوي يا معادل لخت و برهنه فرض بنماييد يا ستون فقرات است كه طبق قانون (فيزيولوژي) بايد عاري از گوشت لخت باشد بلكه همان‌طوري كه از اسم گوشت پيداست گوشت بايد گوشت باشد. حساب استخوان از گوشت جداست و اگر گوشت با استخوان باشد باز هم طبق قانون «قلي‌بگ» بايد هاله‌اي از گوشت، استخوان را محصور نموده باشد. البته اين قضيه بين ناحيه‌ی دو خود حكايتي است كه نياز به يك بررسي همه‌جانبه خصوصاً از طرف «قلي‌بگ» دارد. شايد اين گوشت، گوشت همان شير بي‌يال و دُم و اشكم باشد كه در امثال و حكم آمده است. خدا آخر و عاقبت كدبانوي خانه‌ی ايرانيان را ختم به خير گرداند. به اصطلاح براي آب‌گوشتي كه با آن گوشت‌هاي عجيب و غريب خواهند پخت.