فقر، اعتیاد، طلاق، سرقت، خشونت خانوادگی، مهاجرت گسترده، بی‌هویتی، شکاف طبقاتی، شکاف جنسیتی، کودک همسری‌، خیانت به همسر از جمله آسیب‌های شناخته شده به‌شمار می‌روند و مهم‌ترین آسیب‌های نوپدید: حاشیه‌نشینی، آسیب‌های فضای مجازی، مشاغل کاذب، بی‌هویتی نوجوانان، شکاف نسلی، بی‌تفاوتی اجتماعی، فردگرایی افراطی، مهاجرت معکوس، تجرد قطعی، کاهش سرمایه اجتماعی، مسائل حوزه‌ی زنان، حاشیه نشینی نخبگان، مهاجرت نخبگان، تضاد ارزش‌ها، تاخر فرهنگی، دو قطبی شدن جامعه و…اشاره نمود.
تداوم آسیب‌های اجتماعی و افزودگی آسیب‌های نوین سبب انباشت عوارض ناشی از آسیب‌ها ومخاطرات ساختاری غیر‌قابل پیش‌بینی می‌گردد. عدم آگاهی و شناخت نسبت به معضلات اجتماعی و نبود برنامه‌ی مدون و علمی جهت مقابله با آن سبب تشدید عوارض آن خواهد شد، انباشت بحران‌های اقتصادی، انسداد اجتماعی و تضادهای فرهنگی سبب ایجاد جامعه مخاطره آمیز می‌شود.

برای برون‌رفت از مخاطرات آسیب‌های اجتماعی راه‌کارهای زیر توصیه می‌شود:
– توسعه‌ی اقتصادی و فقر زدایی به عنوان محور مبارزه با آسیب‌های اجتماعی و کمک به گستردگی طبقه‌ی متوسط با افزایش سطح رفاه و درآمد توزیع متناسب فرصت‌های تحصیلی و شغلی؛
-آموزش به‌عنوان کار آمدترین عامل جهت پیش‌گیری از آسیب‌های اجتماعی، شامل آموزش خانواده، اغنای محتوای کتب درسی با رویکرد علمی و تخصصی، ایجاد پیوند مطلوب میان نهاد خانواده و نهاد آموزشی و رسانه‌های همگانی در راستای آگاه‌سازی و آموزش همگانی و آموزش مهارتهای زندگی به خانواده، دانش‌آموزان و دانشجویان؛
-توسعه‌ی فرهنگی متناسب با تغییرات اجتماعی و پذیرش تمایز اجتماعی و تنوع فرهنگی و تقویت نهادهای مدنی در راستای تقویت سرمایه‌ی اجتماعی و مشارکت اجتماعی؛
-تقویت باورهای دینی و اعتقادی و ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی و تاریخی و نهادینه کردن آن‌ها در جامعه؛
-ایجاد فضای مطلوب فرهنگی، هنری و سرگرمی جهت اغنای اوقات فراغت و گسترش مراکز مشاوره خانواده؛
-عدالت اجتماعی با تاکید بر برخورداری کلیه‌ی اقشار جامعه از فرصت‌های برابر جهت اشتغال، تحصیل، سلامت و مشارکت‌های اجتماعی و سیاسی با تاکید بر حفظ حقوق شهروندی؛
بدیهی است برای کارآمدی راه‌کارهای کاهش آسیب‌های اجتماعی می‌بایست تخصص‌گرایی و شایسته‌سالاری در ساختار سیستم مدیریتی جامعه لحاظ شود و قوانین متناسب با نیازها و تغییرات اجتماعی وضع گردد.