مطمئن باشيد اگر كاره‌ايم بوديم دستور مي‌داديم براي شادابي جامعه هم كه شده ماهي يك بار يا سالي چندبار انتخابات برگزار كنند! حيف و صد حيف پست و مقام عاليه نداريم. دست ما از اين‌گونه مناصب كوتاست و خرما بر نخيل!!.
چون به واسطه‌ی همين انتخاب‌هاست كه آدم شور و حال پيدا مي‌كند و غم و غصه‌ی زندگي، فقر و بي‌كاري و تنگ‌دستي و توسعه‌نيافتگي و غير و ذالك … خود را پاك فراموش مي‌كند. براي يك چند روزي هم كه شده گوش و دل مي‌سپارد به نواهاي شاد و آهنگ‌هاي متنوع … از عربي بگير تا تركي استانبولي، از جاز بگير تا پاپ و سرودهاي خودماني و غيره …! و تي‌پا مي‌زند به همه‌ی مشكلات روحي و رواني روزمره … با قيافه‌اي شاد و شنگول مي‌رود در درياي فكرهاي اميدبخش، كه مثلاً، بعد از انتخابات چه نوع شغلي را انتخاب كند! كجا خانه بسازد، خانه‌اش آپارتماني باشد يا ويلايي …! اسباب و اثاثيه خارجي بخرد يا داخلي، با چه دختري ازدواج كند، خانه‌دار باشد يا شاغل … قدبلند ياشد يا ميانه … سبزه‌رو باشد و چشم و ابرومشكي! يا نه، موطلايي باشد و سبزچشم. ماه عسل را با ايرانگردي شروع كند يا برود به ديار فرنگ …! چه نوع ماشيني بخرد پيكان، پرايد، پژو، دوو … پول‌هايش را چكار كند! بيندازد به حساب پس‌انداز يا براي رونق اقتصادي ملي برود به دنبال خريد سهام و بورس و اين‌جور چيزها …!
– اين‌همه فكر و خيال از كجا به مخيله آدم رسوخ مي‌نمايد؟ واضح است، فقط از قول و قرارهاي آقايان و خانم‌هاي داوطلب نمايندگي مجلس! اين بزرگواران آن‌چنان جامعه ايده‌آلي براي آدم ترسيم مي‌فرمايند كه آدم احساس مي‌كند عنقريب با يك جهش آن‌چناني، از يك جامعه‌ی اين‌چنيني … پر مي‌كشد هم‌چون كبوتر به يك جامعه‌ی آن‌چناني …! و اگر آدم براي زندگي در آن جامعه‌ی آن‌چناني … از پيش برنامه نداشته باشد پاك از قافله‌ی زمان عقب مي‌ماند و عقب‌ماندگي هم بلاي خانمان‌سوزي است. جان‌فرسا و مرگبار كه خدا نصيب گرگ بيابان هم نكند … آمين.
– … و امّا چون از قديم و نديم گفته‌‌اند: وصف‌العيش نصف‌العيش … ولو اينكه قول و قرارهاي حضرات هيچ كاربرد علمي نداشته باشد. همين كه دل‌هاي ما را با اين‌گونه وعده‌هاي شيرين‌تر از عسل، شيرين و شاد مي‌نمايند و يك چند روزي غم ايام را فراموش مي‌كنيم باز جاي تقدير و تشكر دارد. آدمي جماعت با اميد زنده است و حضرات هم ما را به زندگي نوين و دموكراسي و آزادي و ثروت و قس علي هذا …! اميدوار مي‌نمايند چه چيزي بهتر از اين …؟! پس ما با همين وعده‌ها كام خود را شيرين مي‌كنيم و به انتظار مي‌مانيم تا بعد … والسلام.