(۱) گمم، -گوشه کناری! لای ورق‌های کتاب و دفترهای تو! بین پیراهن‌های چروک‌ات! میان افکار مشوش‌ات… کاش به خود بیایی وُ –پیدایم کنی! (۲) کفرآمیزترین جمله‌ها از دهان من و تو بیرون می‌زند؛ -:[دوستت دارم‌ها] — دوستت دارم‌ها… آه،،، هنوز مردمان شهرم به آیین «عشق‌ورزی» ایمان نیاورده‌اند!
سفید سرکش بِشکوه … معرّف حضور کسی هست این‌جا قلوی دوّم من: اسب؟! ** «بزنید به کوچه‌ی علی‌چپ تبرها به قلع و قمعِ شمشاد مشغول‌اند» تابلویی در جاده‌ی عافیت! ** حساب دستشان است یک‌عدّه؛ اشیای سنگینی را که در پرواز اضافه‌بار شاملشان خواهد شد با خود نمی‌برند وقت سفر به آن‌سوی آب اشیایی از قبیل […]
(۱) هرگز درک نخواهی کرد، زندگی چه زجرآور است، مادام که زیر این دو بار سنگین کمر خم نکرده‌ای! (بیچارگی) و (عاشقی) لیکن اگر آگاهی یابی، عاشقی هم قسمی از بیچارگی‌ست! (۲) یلدا که بلندترین شب سال نیست… طولانی‌ترین شبم، شب‌هایی‌ست که، دور از آغوشت به خواب می‌روم. (۳) آسمان، باران، کوهستان، کُردستان آزاد، آتش […]
۱ خراب مرگم بر پهلوی این مردم! حالا دوباره خودم با خودتان تمام جاده هارا نامگذاری می‌کنیم و گرسنگی مادر تمام وطن است. ۲ شنبه‌ها دوباره شروع ما نیست همه‌ی ما در جمعه‌ها تمام می‌شویم ما و شما حافظه‌ای نداریم ۳ یک‌شنبه خالی می‌شویم از هرچه خیال برای درک نکردن مرگی که همیشه ما […]
۱ گیرم بهار باشد و ابرها تمام زاگرس را جنگل جنگل پای درخت‌ها بر گاهواره‌های شکوفه نم‌نم‌های عاشقانه بخوانند کام بادام‌های کوهی حالا حالا شیرین نمی‌شود… ۲ به فصل برف رسیدم وُ نصیب‌ام نشد یک لحظه بنشینم بر کاجی در تماشایت ایستاده‌ام بر شیب صخره‌ای وُ هی می‌لرزد گوزنی در دل‌ام روی ساق‌های افتادن گاهی […]
