اما وقتی پی‌می‌بریم که علت قتل‌، اختلافات طایفه‌ای نبوده‌است. به‌دنبال عوامل متفاوت در وضعیت فعلی می‌گردیم و به‌عنوان اولین فرض، قاتل را فرد مخوف تصور می‌کنیم که از کودکی با خشونت و فقر و محرومیت دست به گریبان بوده، در گام بعدی خانواده‌ای ناشایست را برای تربیت کودکان که از آن‌ها قاتل و جانی حاصل آمده‌است، تصور می‌کنیم. اما گاهی قتل‌های جنون‌آمیزی رخ می‌دهد که همه فرض‌های گذشته را کنار می‌زند، با فردی به‌عنوان قاتل مواجهه می‌شویم که هم‌زمان ۶ نفر از اعضای خانواده خود را در یک صبح تابستانی در یک روستایی به نام محمد قلی‌آباد در بخش «نورعلی» شهرستان دلفان با خشن‌ترین و سنگ‌دل‌ترین امکان ممکن، به قتل می‌رساند که نه محرکش تعصب قومیتی بوده‌است و نه در خانواده مستعد قتل و خشونت رشد کرده و نه این‌که، خود قاتل، هیچ سابقه‌ای از خشونت و نزاع و هنجار شکنی داشته است.

آن‌چه که مبهم است، این است که، چه عامل یا عواملی باعث بروز این‌گونه از جنایت‌ها می‌شود.

 این حد از خشونت و سنگ‌دلی که باعث بروز چنین رفتارهای جنون‌آمیزی می‌شود، از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ آیا این بدین معناست که هر روز شاهد عریان شدن خشونت در سطح جامعه و خانواده خواهیم بود؟

بعد از سه روز کندوکاو درباره‌ی علل و انگیزه‌های قتل، به جنون آنی رسیدیم. قطعاً جنون آنی هم علت و عواملی دارد. گاه مجرم خود را تنها و بی‌حامی احساس می‌کند. در واقع، از هیچ حمایت عرفی، خانوادگی و یا قانونی خود را برخوردار نمی‌بیند. احساس انزوا و بی‌کسی می‌کند. در این حالت، یا فرد به آسیب‌هایی از قبیل افسردگی، اعتیاد روی می‌آورد و یا این‌که سعی می‌کند، یک‌تنه، انتقام خود را بگیرد.

در گذشته، در بین سنت مردم لرستان مرسوم بود که به برادر بزرگ‌تر به سبب احترام بزرگی که در فرهنگ روستایی و عشایری نهادینه بوده است، سهم بیش‌تری از ارث پدری داده شود، این رسم با توجه به زمینه و شرایط گذشته که برادر بزرگ‌تر، اصولاً اختلاف سنی چندانی با پدر خانواده نداشت و گام به گام با هم کار کرده و ثروت اندوخته بودند، معمول و منطقی بوده است.

 اما امروز با وجود این‌که، شرایط زندگی تغییر کرده است، گاهی مشاهده می‌شود که ته‌نشست‌های این خواست، هم‌چنان در بین برخی از خانواده‌ها وجود داشته باشد و اگر تحت این فرهنگ اختلافی در خانواده‌ای حاصل آید، عرفی که بخواهد این اختلاف خانوادگی را حل کن، حاصل از ذهن ریش‌سفیدان، قوم و خویش است که، به‌طور ناخوادآگاه همراه و هم‌دل با بزرگ‌سالاری هستند. تحت این شرایط قطعا، عضو کوچک‌تر خانواده هم از طرف عرف و هم از طرف خانواده، احساس مورد تبعیض قرار گرفتن، می‌کند. از سویی، از قانون رسمی هم مطمن نیست. در این صورت، برای انتقام‌گیری به یک‌باره، فریادی بر می‌کشد که حامیان عرف و بزرگ‌سالاری در خانواده را شوکه می‌کند. شاید قتل ۶ نفر در یک آن، توسط جوانی که هیچ ردی از خشونت در زندگی‌اش نیست، انتقام سختی است از همه‌ی عرف‌هایی که نابه‌جا توقع به‌جا بودن دارند، باشد.

متاسفانه یکی از مهم‌ترین علل نزاع‌های خانوادگی و شاید بیش‌ترین پرونده‌های قضایی تشکیل شده، در شهر نورآباد، حاصل عدم توافق در تقسیم قانونی ارث است. در این شهرستان، در تقسیم ارث، هم‌چنان عرف بر قانون رسمی و مدنی پیشی دارد، که همواره، منجر به نزاع‌های خشنی شده است. متقاعد کردن، قشر مسن به کنار گذاشتن عرف به نفع قانون مدنی، زمان‌بر است و ما می‌بایست، هم‌چنان منتظر پیش‌آمدهایی از این دست که یکی از ریشه‌های آن‌ها ناشی از تعارض عرف و قانون رسمی است، باشیم.