(۱)
همراه رقصیدن با موسیقی تانگو
زن، شباهنگام، سهمش تابش ماه‌ست و
در روز، خیس شدن به زیر باران.
زنی که انگشتانش می‌آیند و می‌روند و
رنگین‌کمان می‌بافد
تا به یقه‌ی زندگی بیاویزد…

(۲)
تو همیشه شبیه طلوع آفتابی،
خورشید، تاب و توان به زمین می‌دهد و
تو هم به دل من…

(۳)
مادرم می‌گوید:
– اولین نگاهم همراه با لبخندی بود بر روی او.
گویی که می‌خواستم به او بگویم:
– ممنون ای شیرزن!
ای زن که مرا گرمای ماه مارس شدی و
سرچشمه‌ی حیات و زندگانی.
اما من می‌گویم:
– مادرم شبیه آن شعر پر باغ و بر است
که زندگی‌ام از او منشأ گرفته و
در دامانش با هر کلمه و سخن معنا یافتم.