اما ریشه‌‌‌ي این مثل رایج:

قبلاً که حمام عمومی و خصوصی در روستاها و شهرها دایر بود. در بیش‌تر این حمام‌ها خزینه داشتند که فرد بعد از کیسه کشیدن و صابون زدن داخل خزینه شده و بدن را ظاهراً شست‌وشو می‌دادند. این خزینه‌ها بسیار غیربهداشتی و حتا متعفن بوده که نگارنده به هنگام کودکی بالاجبار توسط بزرگ‌ترها در این خزینه‌ها پایین و بالا رفته و لحظات مشمئزکننده‌ای در آن متحمل شدم. گاه می‌دیدم مردان بزرگ با این آب دهان خود را شست‌وشو می‌دادند که معجونی از آب و چرک و کثافت و ادرار کودکان بود. قبل از برچیده شدن حمام‌های عمومی، بهداشت خزینه‌ها را تعطیل کرد. در آن عصر سرتراشی و دلاکی و کیسه کردن در حمام‌ها دایر بود، هرچند امروزه عمل سر و کیسه کردن در تمام شهرها و غالب روستاهای ایران مورد استعمال ندارد ولی معنی استعاره‌ای آن باقی مانده‌است و در اصطلاحات عامیانه رواج کامل دارد.

ادامه دارد…