این ضرب‌المثل زمانی به‌کار می‌رود که فردی در دعوایی که به او مربوط نبوده، ضرر دیده و یا در دعوایی ساختگی مالش را باخته.
یک شب سرد زمستانی، ملا در رختخوابش خوابیده بود که یک‌باره صدای غوغا و دعوایی از کوچه بلند شد. زن ملا به او گفت: «برو بیرون ببین چه خبر شده؟»
ملا، گفت :«به ما چه زن؟! بگیر بخواب.» اما زن پایش را کرد توی یک کفش که برو بیرون ببین چه خبر شده.
ملا که دید بگومگو با زن فایده ندارد، با بی‌میلی بلند شد. لحافش را روی خودش انداخت و زد به کوچه.
گویا دزدی به خانه‌ی یکی از همسایه‌ها رفته بود. صاحبخانه خبردار شده و دزد نتوانسته بود چیزی بردارد. دزد فرار کرده و در کوچه قایم شده بود. همین که همسایه‌ها یکی یکی رفتند و کوچه خلوت شد، چشم دزد به ملا افتاد که لحافی روی خودش انداخته. پیش خودش فکر کرد که لحاف از هیچی بهتر است. به طرف ملا حمله کرد و لحافش را کشید و برد و به سرعت دوید و توی تاریکی گم شد. هیچ کاری هم از دست ملا برنیامد.
وقتی ملا به خانه برگشت، زنش پرسید:«چه خبر بود؟»
ملا، گفت:«هیچ، جَئن سِر لحاف مُلا بی!!!»
زن دید لحافی که ملا سرش کشیده بود، نیست. فوری شَستَش خبردار شد که چه اتفاقی افتاده است.
راوی: درویش جودکی. متولد ۱۳۱۵- شهرستان پل‌دختر، روستای هلوش

*هرگونه برداشت و تلخیص از مطالب این تارنما بدون ذکر منبع ممنوع است و پیگرد قانونی دارد.