– کنایه از این‌که: هر مشکلی برای کسی پیش آید، مسبب آن خود آدم است‌ یا دست‌کم درصدی از آن ناشی از رفتار و کردار خودکرده است. در این فقره گویند: «خود‌کرده را تدبیر نیست.»

حکایت:
– در دهی نزاعی ناموسی در‌گرفته بود. یکی مدعی بود که پسر فلان… برای دخترش مزاحمت درست کرده و این رفتار را زورکی انجام داده‌است. کار به شکایت و شکایت‌بازی کشید و پدر دختر و پدر پسر نزد قاضی رفتند. پدر دختر تمام آن‌چه که باید بگوید گفت. پدر پسر هم گفت:
– ای آقای قاضی…! ما ضرب‌المثلی داریم که می‌گوید:
– تا دِتَه نوشِ وَ کرّه بُورِی، کُرّه نمه‌کی کار ناجوری! یعنی این‌که: کِرم از خود درخت است و تا این دختر به پسر من اشاره‌ای نکرده، پسر من از این خطاها نمی‌کند. البته، قاضی حکم به عقد دختر مربوطه را برای پسره صادر کرد.۱

پی‌نویس:
۱٫ برگرفته از: فرهنگ مثل‌های لُری، تألیف عسکری‌عالم.
ادامه دارد…