– در مقام مزاح و گاه در جهت تأکید بر تنبلی کسی گویند. به‌ویژه بزرگ‌ترها خطاب به بچه‌های بازیگوش که در فرمان‌بری سُستی از خود نشان می‌دهند، می‌گویند.

حکایت:
– زنی به پسر خود کارهایی محول می‌کرد، اما پسر بازیگوش بود و آن‌طور که باید و شاید کار را به سرانجام نمی‌رسانید یا اگر می‌رساند با تنبلی و سستی انجام می‌داد که جالب نبود. یک روز مادر، پسر دیگر خود را خواست و گفت:
– فردا خرمان را جُل و پالان بپوشان و به خانه‌ی خاله‌ات… برو و بگو آماده‌ام خیک پنیر و روغن ببرم و اگر شد چند جعبه هم سیب و زردآلو از باغ آن‌ها بچین و بیار. پسره گفت:
– به چشم. در این بین پسر تنبل و بازیگوش که بزرگ‌تر هم بود و کمی هم شکمو، همین که اسم سیب و زردآلو شنید به حرف آمد و گفت:
– من بزرگ‌ترم، چرا این فرمان را به من نمی‌دهید. مادر خندید و گفت:
– هوووه… تا تو رویی و وِرگردی، دم خر‌ سیه می‌رَسه و زِمی! و این حالا این موضوع به یک ضرب‌المثل تبدیل شده، هرگاه کسی در انجام کاری تنبلی و کوتاهی کند، برای انجام کاری دیگر به او می‌گویند…۱

ادامه دارد…

پی‌نویس:
۱- راوی: کربلایی قرصم حیدری، خرم‌آباد.