تقابل‌های واژگانی در کتاب «به نگاهم خوش آمدیِ» پرویز شاپور، بسامد بسیار بالایی دارند، که بی‌گمان نمودی از اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران طی میانه‌ی دهه‌ی سی و دهه‌ي چهل است.
یک: لرستان را تا میانه‌های دهه‌ی50، سرزمین شاعران بی‌کتاب می‌نامیدند. اقلیمی که با همه‌ی دیرینه‌ي شکوهمندی که در تاریخ و تمدن ایرانی داشت، در دوره‌ی معاصر نتوانسته بود، صاحب جایگاه شایسته و بایسته‌ی خود شود. مردمان سرزمینی که همواره با حکومت‌های مرکزی در چالشی آشتی‌ناپذیر به سر می برده‌اند. این خطه‌ی خطرخیزِ پرآشوب به سبب ساختار اجتماعی‌اش، متأثر از نوعی نظام ایلیِ مبتنی بر رفتار قبیلگی-طایفگی بوده‌است، و به سبب همین وضعیت، همواره در حاشیه‌ی تحولات تاریخ معاصر زیسته است.
