یی شو میوَنِم بارِم وُ میرِم وِ غَریوی دییَ منِنِ مِ نارَ صفایی که بَمونِم وا غُروَت وَ تَنیای وُ دلتنگی وُ پیری نارِم وِ خدا برگ وُ نَوایی که بَمونم دِ شهری که اُمامَ وِدی۱ هی چی غریوم دونم که نَمَنَ سی‌ مِ جایی که بمونِم دلخوش و چینِم، ذوق نَمَنَ دییَ دِ سَرم […]