نامش برف بود
تن‌اش، برفی
قلب‌اش از برف
و تپش‌اش
صدای چکیدن برف
بر بام های کاهگلی ...
و من او را
چون شاخه‌ای که زیر بهمن شکسته باشد
دوست می‌داشتم (بیژن الهی)
بیت اول: عقل با عقل دگر دو تا شود
نور افزون گشت و ره پیدا شود (نعمت)
بیت دوم: نفس با نفس دگر خندان شود
ظلمت افزون گشت و ره پنهان شود(نقمت)
واژه‌ی «شورا» در معنای عرفیِ آن ذیل این دو بیت شعر از مولوی تعریف می‌شود:
« با دو عقل از بس بلاها وا رهی
پای خود بر اوج گردون‌ها نهی
مشورت ادراک و هُشیاری دهد
عقل‌ها مر عقل را یاری دهد»
