افسون لطیف شرع (بارقه‌های فقه درآثارمولوی) بخش بیستم

59- افساد فی‌الارض افساد فی‌الارض یکی از عناوین مجرمانه در فقه و قوانین موضوعه است. آیه ۳۳سوره‌ی مائده می‌فرماید:« إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ»(=همانا کیفر آنان که با خدا و رسول به جنگ برخیزند و در زمین به فساد کوشند جز این نباشد که آن‌ها را به قتل رسانده، یا به دار کشند و یا دست و پایشان به خلاف یک‌دیگر بِبُرند و یا به نفی و تبعید از سرزمین (صالحان) دور کنند.

۲۳ خرداد ۱۴۰۱

افسون لطیف شرع (بارقه‌های فقه درآثارمولوی)- بخش هجدهم

50-11- قاعده‌ی احسان احسان عبارت است از:«دفع ضرر یا جلب منفعت با قصد خیر و نیکی و سودمند بودن عمل در واقع، چه با واقع مصادفت کند و چه مصادفت نکند»(مصطفوی، ۱۳۸۴: ۶۶). مثلاً کسی می‌بیند که کشت‌زار همسایه‌اش که در سفر است یا به زندان افتاده در اثر بی‌آبی رو به پژمردگی و خرابی نهاده، درصدد آبیاری برآید ولی اتفاقاً باعث آسیب به مزرعه شود، ضامن نیست.

۰۵ خرداد ۱۴۰۱

افسون لطیف شرع (بارقه‌های فقه درآثارمولوی)- بخش هفدهم

50-4- اصل وفای به عهد وفای به عهد عمل متعهد بر طبق تعهد را گویند.وفای به عهد مورد تاکید قرآن است. در آیه‌ی یکم سوره‌ی مائده آمده است:«یا ایها الذین آمنوا اوفوابالعقود...»

۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱

افسون لطیف شرع (بارقه‌های فقه درآثارمولوی)- بخش چهارم

9- راه‌های شناخت احکام راه‌های شناخت احکام عبارتند از: اجتهاد، احتیاط و تقلید. ز اجتهاد و از تحری رسته‌ام آستین بر دامن حق بسته‌ام (مثنوی، دفترنخست، بیت:۳۸۰۷)

۰۲ بهمن ۱۴۰۰

حکایتِ صیادِ سایه‌ها

مولانا برای تأثیر ژرف‌تر بر مخاطب، نکته‌های ناب را در حریری از حکایت عرضه می‌دارد. قصه‌گویی، روش اصلی مولوی برای بیان مقاصد خویش است.

۰۴ آذر ۱۴۰۰

مولانا یا خیام؟

مادر تراژدی ها در این عالم «تجربه عدم» است. تجربه تراژدی در واقع تماس وجود انسان با عدم است. ما دو نوع تلقی از «عدم» داریم: تلقی نیهیلیستی و تلقی عارفانه. اندیشه خیامی بیش‌تر تلقی نیهیلیستی را باز می نماید و نگاه مولانایی بیانگر تلقی عارفانه است.

۱۹ آبان ۱۴۰۰

مولانا و راهِ رهاییِ آدمی

مولانا، پس از سر کشیدنِ جامِ جانِ شمس، جانی تازه یافت و جهانی تازه دید. زیر و زبر شد.

۰۹ مهر ۱۴۰۰