برخی فراکسیون‌ها علاوه بر مشابهت در عنوان‌ها نظیر «فراکسیون فرهنگی» و فراکسیون«دیپلماسی فرهنگی» و یا «فراکسیون دیپلماسی سلامت» و «فراکسیون طب سنتی»، موازی کاری نیز در فعالیت برخی فراکسیون‌‌های مجلس، آسیب‌هایی جدی، ساختار و ماهیت آن‌ها را زیر سوال برده است؛
به عنوان مثال آیا بین ماهیت فعالیت فراکسیون«روحانیت» و فراکسیون«قرآن وعترت» تفاوتی وجود دارد؟
و یا بین فراکسیون «مناطق محروم و شهرهای کم‌تر توسعه‌یافته»، با فراکسیونی با عنوان «محرومیت‌زدایی و گروه‌های جهادی» وجه تضاد و افتراقی وجود دارد؟ به‌راستی بین فراکسیون «گردشگری، زیارت و میراث فرهنگی»، «حج و زیارت» و «فراکسیون اقتصاد سفر و زیارت» تفاوتی در اهداف و فعالیت‌ها مشهود است؟ «فراکسیون محیط‌زیست» و «فراکسیون مقابله با خشک‌سالی» چطور؟!
چنان‌چه پاسخی متقن و منطقی برای سوالات فوق ارائه نشود، این شائبه متصور می‌شود که برخی نمایندگان مجلس رسالت خود را درخدمت‌گزاری به ملت در خانه‌ی ملت به فراموشی سپرده، صرفاً با دل‌بستگی به عنوان‌ها و سمت‌های دهان پُرکن و دور ماندن از رسالت اصلی پارلمانی، قصد دارند به واسطه‌‌ی این عنوان‌ها در عرصه‌ی رسانه‌ها عرض‌ اندام کنند و اسم و رسمی برای گم‌نامی خود دست و پا نمایند.
نظر به این‌که هر نماینده می‌تواند در ۵ فراکسیون مختلف عضو شود، پس با قاطعیت می‌توان گفت که همه‌ی نمایندگان مجلس علاوه بر عضویت در کمسیون‌ها، عضو فراکسیون‌های پنجاه‌و هشت‌گانه‌ی مجلس نیز هستند. هرچند که فراکسیون‌های مجلس جنبه‌ی تزیینی، صوری و ظاهری دارند اما دیدار با وزیران و معاونین وزرا، حضور در جلسات مرتبط و غیرمرتبط، سفرهای استانی، بازدیدهای میدانی و مصاحبه با رسانه‌ها، باموازی‌کاری(هم از سوی کمسیون ذی‌ربط و هم با تابلوی فراکسیون) به شدت وقت و انرژی نمایندگان را به هدر داده و آن‌ها را دچار فرسودگی و خستگی کرده‌است. عکس‌های متفاوت از چُرت زدن، خواب و خستگی برخی نمایندگان که از لنز دوربین خبرنگاران و عکاسان پارلمانی، پنهان نمانده شاهدی بر این ادعاست.
نکته‌ی رنج‌آور و تعجب‌برانگیز آن‌است که در بین ۵۸ فراکسیون فعال مجلس، باوجود بحران مهلک کرونا که تمام ابعاد زندگی مردم را تحت شعاع خود قرار داده، فراکسیونی به نام «مقابله با کرونا» وجود ندارد. بحرانی که مسئله و اولویت نخست کشور است و سلامت و معیشت ۸۰ میلیون ایرانی را به مخاطره انداخته و تاکنون افزون بر ۱۲۰ هزار نفر از هم‌وطنان عزیز ما را به کام مرگ فرستاده است.
در واقع اهمیت و کفه‌ی فراکسیونی که نیست از کفه‌ی ۵۸ فراکسیونی که هست سنگین‌تر بوده و فعالیت این فراکسیون بیش از هر زمانی در مجلس احساس می شود. فراکسیونی که باید به‌عنوان اورژانس پارلمانی ایفای نقش کند و ضرورت دارد صدر و ذیل مجلس در آن عضویت داشته‌باشند تا شاید بتوانند به یمن اجماع ‌نظر و تکثر آرا، برای وطن بیمار و کرونا‌زده‌ي کشور، نسخه‌ای شفابخش بپیچند.

*روزنامه‌نگار