در ایام انتخابات با حضور رسانه‌های فراگیر و بستر گسترده‌ی فضای مجازی نوعی عدالت در گفتمان پدیدار می‌گردد، به‌طوری که با وجود تفاوت افکار، تضارب آرا و تعارض منافع شرایط برای گفتمان‌سازی و ایجاد دیالوگی گسترده فراهم می‌شود که شاید در شرایط غیرانتخابات چنین گفتمان‌سازی صورت نگیرد و حاصل آن تبادل افکار، افزایش اطلاعات و بیان مطالبات است. در این میان فضایی مطلوب جهت ارتباط اندیشمندان، جامعه‌شناسان و کارشناسان متعدد به‌منظور انتقال دستاوردهای علمی و مدنی شکل می‌گیرد. توده مردم با شنیدن صداهای غیرهم‌سو و گاهی مخالف و دست‌یابی به اطلاعات گوناگون دست به تجزیه و تحلیل و انتخاب می‌زنند و با شکل‌گیری خرد جمعی موضع خود را با انتخاب به مشارکت و یا عدم مشارکت اتخاذ می‌کنند و در صورت تصمیم به مشارکت به گزینش نامزد مطلوب خود می‌پردازند.

بزرگ‌ترین جلوه‌ی قدرت مردم زمانی است که با انتخاب خود به حاکمیت پیام داده و موضع‌گیری می‌کنند، در صورتی که براساس ایده‌آل‌ها و مطالبات خود فرد توانمندی را ببیند دست به مشارکت می‌زنند و در غیر این صورت با عدم مشارکت اعتراض می‌کنند. در مواقعی با انتخاب یک نامزد رای اعتراضی می‌دهند و گاهی با ایجاد موج انتخاباتی دست  به تابید رویکرد خاصی می‌زنند.

مهم این است که قدرت سرمایه‌ی اجتماعی در مناسبات داخلی و خارجی برای حاکمیت قابل نادیده گرفتن  و یا جایگزینی نیست.

انتظار می‌رود کنش انتخابی جامعه‌ی مدنی در حضور و یا عدم حضور مورد بررسی و کار شناسی قرار گیرد و خواست اکثریت برای تداوم سرمایه‌ی اجتماعی و مشارکت اجتماعی فراهم گردد و شهروندان هم شرکت در انتخابات را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین حقوق شهروندی خود دانسته و با مشارکت فعالانه و آگاهانه خود مسیر توسعه را هموار کنند.

آشکار است در صورت انفعال و عدم مشارکت، افرادی غیرهم‌سو با خواسته‌ی اکثریت، اداره‌ی امور را به دست می‌گیرند که تمام شهروندان از آسیب تصمیمات اشتباه آنان در امان نخواهند بود.