زیرا ایران کشوری است با نابسامانی‌ها و بحران‌های گوناگون و پی درپی.  در کشور ما نابسامانی‌هایی مانند اختلاس، دزدی، کلاه‌برداری، اعتیاد، نزاع‌های محلی، عصبیت بالا و نا امنی اجتماعی، تورم و گرانی روزافزون، بحران آب، دست‌مزد و معوقه‌ها، ضعف در سیستم خدمات‌رسانی دستگاه‌های دولتی و خصوصی، بحران در برخی اقدامات پیش‌گیرانه یا بعد از وقوع سوانح طبیعی مانند سیل و زلزله، نابسامانی در روند نظام آموزشی، بهداشت و درمان و دارو، تخریب جنگل‌ها و منابع طبیعی و محیط زیست، بسیاری از پروژه‌های رها شده و نیمه‌کاره، بی‌ارزشی واحد پول و مواردی دیگر را نمی‌توان از نظر دور داشت.

بدین‌ رو، در زمانی که بخش عظیمی از افراد جامعه در بحران کم‌آبی، مشکلات اقتصادی، سرقت‌های ریز و درشت که روزانه به هزاران قلم در سطح کشورمی‌رسند، چندین میلیو ن پرونده قضایی، ناهماهنگی دربین برخی دستگاه‌های اجرایی، سوء استفاده از باورهای عقیدتی و اعتمادهای مردمی، همه و همه ناشی از تصمیم‌های غیر اصولی و نبود زیرساخت‌های بنیادی و ساختاری است که تغییر و تحولاتی اساسی را می‌طلبد.

بدین سان، راه‌اندازی دستگاه عریض و طویلی به نام «گشت ارشاد» برای برخورد با اقدام‌هایی سطحی و روبنایی باعنوان مقابله با بدحجابی و… درحالی که متجاوزان اصلی به سرمایه‌ي ملی و با استفاده از بستر موجود بی‌ترس به پایمال نمودن حقوق یک ملت دست می‌زنند و شاه‌رگ اقتصادی کشور را به هر سویی که  به نفع‌شان باشد هدایت می‌کنند، این‌گونه نگرش و تصمیم‌ها در نهایت راه به‌جایی نخواهند برد.

از این منظر، بایستی اشاره کرد که سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های این‌چنینی در زمینه‌های محتلف از جمله ایجاد گشت ارشاد  علاوه براین‌که راه حلی اصولی برای کمک به برون‌رفت و کاهش نابسامانی‌ها و بحران‌های موجود  نخواهدشد بلکه خود مشکلات دیگری را بر دوش بیشینه‌ی مردم تحمیل و بی‌اعتمادی بین حاکمیت و جامعه را ژرف‌تر خواهد کرد.

*کوشنده‌ی مدنی