در بخشی از کتاب «هشت‌وچهل‌و‌چهار» نوشته‌ی کاوه فولادی‌نسب چنین آمده است: «گاهی اوقات در زندگی لازم است آدم پایش را از روی گاز بردارد؛ راهنما بزند؛ آرام آرام بگیرد توی شانه خاکی جاده و ترمز دستی را بکشد و پیاده شود و هر چند کوتاه نگاهی به پشت سر بیندازد، به مسیر رفته و ردی که از خودش باقی گذاشته!»

البته ما این کار را توصیه نمی‌کنیم چرا که آدم باید سریع‌تر به محل کارش برسد یا اگر در مسافرت است، بی‌خیال خط ممتد، سرعت مطمئنه، رعایت حق تقدم، بستن کمربند و این دست سوسول‌بازی‌ها شود و به فقط به شمال، کنار ساحل، لب آب و دود حلقوی قلیان فکر کند و اصلاً هم نگران انبوه زباله‌های رها شده در حاشیه‌ی ساحل و جنگل‌های شمال نباشد! اما از آن‌جا که دولت‌مردان و مسئولان ما که مویی سفید کرده‌اند و فعلاً بی‌خیال قانون بازنشستگی هستند، طبعاً اهل مداقه در امورات هستند و با نگاه تیزبینی به مسائل اطراف می‌نگردند، ممکن است توصیه‌ی جناب فولادی‌نسب را به گوش بگیرند و تا مسیر چهار ساله دوم تمام نشده، راهنما بزنند، آرام وارد شانه خاکی شوند و ترمز دستی را بکشند و به مسیر طی شده نیم نگاهی بیندازند! به قیمت لجام‌‌گسیخته دلار و سکه، کاهش چشم‌گیر ارزش پول ملی، پاسپورتی که قرار بود بر اعتبار آن بیفزایند، ۴۸ بنری که بعد از فتح الفتوح برجام فقط در مقابل فرمانداری ولایت ما نصب شده بود، مسکن اجتماعی که ساخته نشد، افزایش طلاق، تیراژ خنده‌آور کتاب، پرایدی که۴۰ میلیون تومان شد، رسیدن نقدینگی و معوقات بانکی به اعداد و ارقامی که قبلاً از آن‌ها فقط برای محاسبه اجرام آسمانی استفاده می‌شد، اختلاس‌هایی که تن ویکتور لوستیک (معروف‌ترین کلاه‌بردار جهان) را در گور می‌لرزانند، آموزش و پرورش ور‌شکسته، مافیای کنکور که در حال بلعیدن دانشگاه و مدرسه است، ادبیات خاص و رفتارهای برخی وزرا، مدیران بازنشسته‌ای که برای ابقا از دوش جوانان بالا می‌روند، افزایش حقوق کارگران و کارمندان که قرار بود با تورم شانه به شانه حرکت کنند، وعده تو خالی و بدون واشر در اشتغال‌زایی، وعده‌ی جذب ۹ میلیون گردشگر در سال۹۶، اجرای قانون ارتقای سلامت نظام اداری و مبارزه با فساد، وعده‌ی عدالت درآمدی و زدودن چهره‌ی فقر از کشور، اختلاف فاحش آمارهای دولتی با جیب مردم که قرار بود ملاک محاسبه باشد، محرمانه‌هایی که قرار بود شفاف اعلام شوند، ۱۵۹ شعار اقتصادی دولت و …
شاید الان متوجه شدید که چرا که ما علاقه‌ای به راهنما زدن، آرام آرام گرفتن توی جاده خاکی و کشیدن ترمز دستی و نگاه انداختن به پشت سر نداریم! شاید نیاز باشد این مسیر را تندتر از همیشه طی کنیم… البته شاید…

*چاپ در سیمره ۴۷۴(۲۷آبان ماه ۹۷)