– خزان، عاشقِ عُریانی زمستان است.
– در یک دِو امداد، آقای مدیر، بعد از انتقال، چمدان‌های پر از وعده‌های «به‌زودی» را برای ادامه‌ی راه به مدیر بعدی تحویل داد.
-منطقه‌ی محروم، جایی‌که اعتبارات مثل بادکنک‌های بدون دنباله، بالِ پرواز ندارند.
-می‌گویند: دلیل نام‌گذاریِ «عصر حجر»، این‌بوده که در آن دوره، به علت بالا گرفتن بی‌ضابطگی‌ها، سنگ روی سنگ بند نمی‌شده.
-گل‌های باغچه، به بارانی که مثل بچه‌ها، بی‌امان گریه می‌کرد، خنده‌شان گرفته بود.
– پاییز تا از راه رسید، چوب‌دستی خشک‌اش را لای چرخِ باغ گذاشت.
-کِرمِ شب‌تاب، می‌خواست ادای چراغ را دربیاورد که زیر پای عابر لِه شد.
– در شهر ما، کوه‌های دوطرف دره، به همراه آسمان در عمق مردمک چشمِ چشمه‌های شهر غرق شده‌اند.
– او به آسانی، خود را زیر پای خود له کرد.

ادامه دارد…