– گلِ نیلوفر، بلندقامتی که تمام عمر، مشغول بالارفتن از پله‌هاست.
– تنهایی، از شدت تنهایی، تن به تنهایی داد.
– نفسِ عمیقِ بهار، قلب از کارافتاده‌ی باغ را احیا کرد.
– سرسره، وسیله‌ای که عده‌ای را به مقصد می‌رساند و گروهی با آن، به پایان خط می‌رسند.
– آدم بد‌دهن، انگار صدای حرف‌های خود را نمی‌شنود.
– رودخانه که برای رسیدن به دریا سر از پا نمی‌شناخت، تا رسید، در دریا غرق شد.
– نسیم که برای بوسیدن گل رفته‌بود، از حواس‌پرتی، خواب پروانه را آشفته کرد.
– سفر باران که به پایان رسید، زمین ضمن خوش‌آمدگویی، با قطره‌ قطره‌ی آن دست داد.
– از دلِ صدفِ چشمه، یکریز، مرواریدهای آب به جواهرسازی طبیعت هدیه می‌شود.