* یک وقت‌هایی، عید که می‌آمد، جسته، گریخته، سروکله‌ی سیاه‌باز‌ها پیدا می‌شد؛ بعد، زمین چرخید و چرخید تا رسید به جایی که کار سیاه‌باز‌ها در طول سال با تمام ظرفیت سکه شد!؟
* وقتی پس از سال‌ها دوری، دوباره، زادگاهم را دیدم، گویی زیرپای آن طبیعت ناب، «مین» کار گذاشته بودند!
* هنگام توفان، فکرم هزار جا پیش آدم‌های بی‌ماوا و حیوان‌های بی‌پناه می‌ماند!
* همسرانی که چشم دیدن هم‌دیگر را نداشتند و در بندِ دو نفره‌ی زندانِ خانه، دوره‌ی محکومیت خود را می‌گذراندند، با تولد اولین بچه‌شان، هم بندِ خوش‌بخت جدیدی پیدا کردند!؟
* ساده‌لوح: دروازه‌بانی که همیشه دروازه‌اش به روی توپ‌های فریبکار؛ باز است!؟
* خیلی از ما، گاه بدهکار خودمان می‌شویم؛ بدهکارعمر رفته‌مان بابت آن چه نباید انجام می‌دادیم ولی انجام دادیم و آن‌چه باید انجام می‌دادیم اما انجام ندادیم.
بدهی دیگران را می‌شود تسویه کرد ولی بدهی خودمان را هرگز؛ چرا که بستانکار، عمر رفته‌ای است که اینک دیگر در اختیار ما نیست.
* علف هرز، گیاه بی‌گناهی که در سناریو طبیعت، نقش خود را بازی می‌کند؛ زیر بارانِ انگِ انگاره‌های منفی!
* استادی داشتیم که می‌گفت: درست است که بعضی‌ها «احمق»‌اند ولی یادمان نرود که برخی‌ها هم «ذاتِ حُمق»‌اند.
و لابد با این معیار، باید قدر آن بعضی‌های نخست را دانست.
* در برخی مدل‌های توسعه، برای ایجاد نظم در رانندگی، جاده‌ای دوبانده طراحی می‌شود که درباند تندرو آن خرگوش‌ها و در باند کندرو، لاک‌پشت‌ها رانندگی می‌کنند!؟
ادامه دارد…