در جریان هستید که تقریباً اکثر خانواده‌ها به نوعی با آموزش و پرورش به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در ارتباط هستند و با کوچک‌ترین اتفاق خوشایند در آموزش و پرورش، سه سوته موج مثبت آن در جامعه سرازیر می‌شود. ( به همین علت است تا تقی به توقی می‌خورد و بخش‌نامه‌ی جدید در آموزش و پرورش صادر می‌شود، همه‌ی شبکه‌‌های خبری (حتا خبر ورزشی) بیست و چهاری به پوشش آن می‌پردازند. حالا فکر کنید که وزیر جوان هم باشد! چه شود؟! هرچه وزیر جوان‌تر و شاداب تر، پویایی و تحرک در این وزارتخانه در اندشت بیش‌تر می‌شود و امواج مثبت آن عین امواج دکل‌های ماهواره‌ای یا موج مکزیکی در جامعه پخش و پلا می‌شوند!
البته ممکن است عده‌ای معتقد باشند وزیر پیشنهادی کار اجرایی نکرده است یا سابقه مدیریت ندارد، ولی باید اذعان کرد مدیر هرچه به اصلاح‌تر پاستوریزه‌تر و تازه‌کارتر بهتر آن هم در وزارتخانه‌ای مثل آموزش و پرورش!
چرا که مدیریت در این وزارتخانه و گرداندن آن از هر سازمان و نهاد دیگری آسان‌تر است. علت هم کاملاً آشکار است. این دولت‌سرا تنها یک مشکل اساسی دارد به نام بودجه! یاد آن دانش‌آموزی افتادم که می‌گفت: تنها یک تجدید آوردم آن هم معدل! بله تنها معضل آموزش و پرورش بودجه است! یعنی فرقی نمی‌کند که وزیر باتجربه و مسن باشد یا جوان و جویای نام، تحصیل‌کرده باشد و به قول احمدی‌نژاد دکترای واقعی داشته‌باشد یا دکترای کم‌چرب! اطو کشیده و رسمی باشد یا خاکی و مردمی! مشکل آموزش و پرورش و مافیها به بودجه ختم می‌شود که گلاب به رویتان تا کنون دانشمندان علوم اقتصادی و اساتید علوم سیمیا، لیمیا، کیمیا و … راهکاری برای برون‌رفت از این معضل پیدا نکرده‌اند. پس اگر چهار صباح دیگر این دوست جوان ما وزیر شد و از قضا از مجلس انقلابی هم رای اعتماد گرفت، عزیزان انتظار شق‌القمر، اجرای طرح رتبه‌بندی، جمع‌آوری بساط مدارس کپری، برچیدن بخاری‌های نفتی، همسان‌سازی حقوق با آبدارچی وزارت نفت و … نداشته‌باشند. در حقیقت وزیر جدید همین که «این کشتی بی لنگر که کژ می‌شد و مژ می‌شد»، به سایر کشتی‌ها و دیواره‌های سنگی ساحل نخورد و آن را دو دستی تقدیم بخش خصوصی و مافیای کنکور و مافیای کتاب‌های کمک آموزشی و … نکند، کفایت است! خیر از جوانی‌تان ببینید…