بنا‌بر گفته‌هاي شفاهي فرد مدفون در آرامگاه شخصي به نام حسن ثوري است. آن‌‌چه مشهور است؛ آن‌كه اين فرد از پرهيزگاران و بزرگان زمان خود و در اين ديار به پيشه‌ي كشاورزي مشغول بوده است. لقب ثوري (‌گاويار به معني شخم‌زن و كشاورز) اشاره‌اي به پيشه‌ي اوست. پيشه و املاك پير روشن‌ضمير گاويار بعدها به فرزندان او كه اينك به‌ طايفه «بابا»ها‌ي حسن‌گاياري مشهور و در اين ناحيه مي‌زيند، منتقل مي‌شود‌.

آرامگاه بر فراز تپه‌اي ‌قرار گرفته است. هسته‌‌ی نخستين بنا فضايي مربعي به اضلاع ۶٫۴ متر و گنبدي به بلنداي تقريبي ۶٫۵ و فضاي الحاقي كفش‌كني به شكل يك راهرو به درازا ۲٫۴ و پهناي ۳٫۲ متر با سقفي از نوع تاق سيس (آهنگ) است. ورودي بنا به سمت خاور  باز مي‌شود.   ساخت‌مايه‌ی آرامگاه از سنگ و ملاتي مقاوم است. از تاريخ ساخت نخستين اثر بي‌خبريم.
گفته مي‌شود كه در آغاز دوره‌ی پهلوي دوم به دست مهرعلي روشن از مردم روستاي سراب شيخ‌عالي كوليوند مرمت شده‌است. دو درخت كهن‌سال زبان‌گنجشك در اطراف بنا وجود دارد كه به گفته‌ی كارشناسان عمري به درازاي چند سده دارند. از گذشته گورستاني تاريخي در پيرامون آرامگاه نیز وجود دارد.