از سال ۱۳۹۱ تا سال ۱۴۰۲ یعنی در یک بازه‌ی دوازده ساله، استان‌های زاگرسی «ده» بار در صدر مردم فلاکت زده بوده‌اند: لرستان «چهار» بار، کرمانشاه «سه» بار، چهارمحال و بختیاری «دو» بار، کهگیلویه و بویراحمد «یک» بار در صدر این شاخص بوده‌اند. پنج استان اولِ این شاخص سیاه تقریباً در تمام این سال‌ها استان‌های زاگرسی بوده‌اند.
دو: انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری هشتِ تیر برگزار شد. میانگین مشارکت در این انتخابات «چهل درصد» بود که نسبت به انتخابات پیشین ریاست جمهوری هشت درصد کاهش داشته است. این کاهش مشارکت دلایل متعددی داشته اما قطعا یکی از مهم‌ترین دلایل این مشارکت پایین، شرایط نامطلوب اقتصادی و مربوط به معیشت مردم است. بند سه را بخوانید:
سه: وقتی نقشه میزان مشارکت استان‌ها را نگاه می‌کنی ناخودآگاه خط سیر زاگرس را می‌بینی که به رنگ قرمز است. کردستان، کرمانشاه، لرستان، چهارمحال و بختیاری تا انتهای زاگرس که استان فارس باشد میزان پایین مشارکت را رقم زده اند.
چهار: حالا همین نقشه میزان مشارکت را اگر با نقشه استان‌های صدر شاخص فلاکت تقاطع بدهیم می‌بینیم که میزان مشارکت در این انتخابات نسبت کاملاً معنادار با وضعیت اقتصادی این مردم دارد.
نتیجه: باندهای قدرت عمدتاً در فلات مرکزی متمرکز هستند و با غارت منابع آب زاگرس، انبوه صنایع آب بر را در اصفهان و قم و یزد و کرمان و … ایجاد کرده و از ثمرات آن متنعم می‌شوند. پرونده مفاسد فولاد و نظیر ان را به محاق می‌برند و با چماق‌های عنتری مثل محرابیان وزیر نیرو جلوی احداث سد معشوره را گرفته و به‌صورت موازی ابَر پروژه انتقال آب از دریای عمان را با پول بیت‌المال برای صنایع فلات مرکزی به‌صورت برق‌آسا اجرایی می‌کنند. حاکمیت هم به حول و قوّه‌ی الهی یا خواب است یا خود را به خواب زده.