در حقیقت، اینترنت به بخشی از زندگی بیشینه‌ی ایرانیان تبدیل شده و هر عملی که آن را محدود کند، اعتراض و نارضایتی آنان دربرخواهد داشت. مطابق با آخرین نظرسنجی ایسپا، ۷۱درصد از مردم از واتس‌اپ و ۵۳درصد از آن‌ها از اینستاگرام استفاده می‌کنند. این در حالی است که بسیاری از ایرانیان نیز از خدمات و امکانات گوگل استفاده می‌کنند. در اینستاگرام ده‌ها هزار کسب و کار آنلاین وجود دارد و بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی در دوران کرونا در فضای آنلاین صورت می‌گیرد.
با این وصف اما مجلس یازدهم که باید در حل مشکلات اقتصادی به مردم کمک کند، اما فعلاً کمر همت بسته است و به دنبال فضای مجازی است و انگار نه انگار تورم و گرانی در کشور بیداد می‌کند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین مرتضی آقاتهرانی، رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، یکی از نمایندگانی است که تاکید و اصرار زیادی بر اجرای طرح صیانت از فضای مجازی دارد. وی در این باره به ایسنا گفته است که «اجرای طرح صیانت از فضای مجازی مشمول اصل ۸۵ مجلس شورای اسلامی شده است، برای تدوین این طرح ۷۰۰۰ ساعت زمان صرف شده، نقدها و هجمه‌های زیادی به این طرح وارد می‌شود، اما معتقدیم اجرای این طرح برای ساماندهی فضای مجازی ضرورت دارد و برای تصویب آن مصمم هستیم، قطعا انجام هر کاری نقدهایی را در پی دارد و این موضوع طبیعی است.»
آقاتهرانی تاکید کرده‌است:« اگر در حال حاضر چاره‌ای برای ساماندهی فرهنگ و فضای مجازی نیندیشیم، چیزی به‌نام فرهنگ باقی نمی‌ماند.»
جناب آقاتهرانی آیا واقعا دغدغه‌ی شما و دیگر نمایندگان انقلابی مجلس یازدهم همین دو نکته است « فرهنگ و فضای مجازی»؟ آیا مردم مشکل اقتصادی ندارند؟ آیا بیکاری، فقر و تورم زندگی مردم را سخت و درهم نکوبیده است؟ به‌راستی شما و دیگر هم‌فکرانتان برای موارد بالا و دیگر مشکلات بی‌شمار مردم کاری کرده‌اید؟ یا به عبارتی دیگر چند ساعت وقت گذاشته‌اید که هفت‌هزار ساعت برای ساماندهی فضای مجازی زمان صرف کرده‌اید؟! شما به دنبال محدودیت هستید یا ساماندهی؟ اگر ساماندهی است خوب چه بهتر اما منظور شما از ساماندهی چیست؟
آقای آقاتهرانی! فرهنگ یک مقوله‌ی دستوری و بخش‌نامه‌ای نیست. با میلیون‌ها ساعت برگزاری نشست و همایش شما نمی‌توانید مردم را فرهنگ‌مند کنید؟
آقاتهرانی بزرگوار! فرهنگ پدیده‌ای است پیچیده که نمی‌توان با اقدامات ضربتی و البته مقطعی آن را ایجاد کرد یا از بین برد بلکه با همکاری سازمان‌های مختلف و با فعالیت‌های مستمر و البته مکمل در طول زمان می‌توان به ایجاد و یا زوال خرده‌فرهنگ‌ها امیدوار بود. از این رو فعالیت‌های مقطعی، نهادسازی، برگزاری چند جشنواره در طول سال در این زمینه کارساز نخواهد بود.
از طرفی دیگر ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، فضای مجازی یک واقعیت انکارناپذیر است. چنان در تارو پود زندگی مردم تنیده شده و جا خوش کرده که با زور و اجبار نمی‌توان آن را بیرون کرد. اما باید با آموزش و ارتقای سطح «سواد رسانه‌ای» مردم، آنان را از مزایا و مضرات این ابزار و پدیده‌ی نوین آگاه کرد.
ما ایرانیان تجربه‌ی سانسور و فیلترینگ را در ادوار مختلف در کارنامه داریم. از ویدیو گرفته تا ماهواره و شبکه‌های پیام‌رسان امروزی اما چه اتفاقی افتاد؟! آیا این کارها باعث شد تا مردم از این ابزارهای پیام‌رسان و آگاهی‌بخش بهره‌مند نشوند؟ خیر؛ این تجربه با شکست مواجه شد و جز اذیت و آزار مردم حاصلی نداشته است؟ تنها سود این کار پولی است که به جیب سازندگان فیتلرشکن‌ها می‌رود!
فضای مجازی به‌سان یک چاقوی دولبه است هم فرصت است هم تهدید؛ حتا می‌توان با شناخت ظرفیت‌هایش، از آن به عنوان فرصتی برای تقویت هویت ملی ایران استفاده کرد. باید حکومت با سازوکارهای مناسب تهدیدهای این فضا را به فرصت تبدیل کند. اگر این چاقو را به دست جراحی کارکشته بدهید جانی دوباره به یک بیمار می‌دهد ولی اگر در دست زنگی مست باشد جانش را می‌ستاند! چاره‌ی کار آن است که اجازه دهیم مردم چون دیگر مردمان این جهان، آزادانه از ابزارهای نوین ارتباطی بهره‌مند شوند اما با آموزش و راهنمایی، آنان را آگاه کنیم چون تجربه ثابت کرده زور و سرنیزه هیچ‌گاه جواب نداده بلکه « از قضا سرکنگبین صفرا فزود.»
البته فضای مجازی این نگرانی را برای اختلاسگران و دزدان و برخی مدیران ناکارآمد، ممکن است ایجاد کند؛ گندکاری آنان را برملا کند. شاید ترس برخی از همین برندگی و شفافیت فضای مجازی باشد همت بسته‌اند تا به جنگ آن بروند!
از طرفی دیگر، نگرانی و ترس مردم از این است که طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی به محدودیت گسترده پیام رسان‌های اجتماعی و فیلترینگ آن‌ها می‌انجامد.
مجلس انقلابی اما به‌رغم مخالفت‌های گسترده‌ی کاربران شبکه‌های اجتماعی رای داد که کمیسیون ویژه‌ای درباره‌ی اجرایی شدن صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی و ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی تصمیم‌گیری کند.
در فضای مجازی در حقیقت پشت پا زدن به خواست و نیاز بیشینه‌ی مردم است که مجلس انقلابی پافشاری می‌کند تا آن را اجرا کند.
بنابراین در شرایطی که اکثریت ایرانیان از اینترنت و اپلیکیشن‌های آن استفاده می‌کنند، طبیعی است که هر طرحی که احتمالِ محدودسازی آن را افزایش دهد با اعتراض فراگیر ایرانیان موجه خواهد شد. آن‌گونه که در آغاز این نوشتار آمد، اینترنت به بخشی از زندگی ایرانیان تبدیل شده و نمی‌توان جلوی استفاده از آن را گرفت.
خیلی از مردم به‌ویژه جوانان در فضای مجازی کسب و کار دارند و بدین روش نان می‌خورند و نان‌آور خانواده هستند. اگر این طرح به دنبال محدودسازی دسترسی آزاد مردم به اطلاعات است مطمئن باشید ره به جایی نخواهد برد! لطفا این آب باریکه فضای مجازی و سرعت پایین‌تر از لاک‌پشت اینترنت را از مردم دریغ نکنید.