این لابه‌لا هم احمد راستینه (سخن‌گوی کمیسیون) افاضات فرموده: اگر پلتفرم‌های داخلی نتوانند ظرفیت لازم جهت مراودات لازم برای مردم را فراهم کنند، این احتمال وجود دارد یک پلتفرم قوی خارجی خریداری کنیم.

چی فکر می‌کردیم، چی شد؟! گل بود به چمن مصنوعی نیز آراسته شد. یعنی از این بدتر و دردناک‌تر امکان نداشت. ترا به خدا آبروداری کنید و در تصمیم‌تان تجدیدنظر کنید.

می‌دانید چرا؟! شاید باورتان نشود؛ اما جماعتی که بیست و چهار ساعته و در کوچه و خیابان سر به زیر هستند و سرشان با گوشی هوشمندشان گرم است؛ مردمان کشوری ۸۰ میلیونی که تاکنون فقط از یک اپراتور  ۱۷۰ میلیون سیم‌کارت خریداری کرده‌اند؛ جماعتی که غذا را قبل از فرستادن به معده و روده بزرگ ابتدا به اینستاگرام و تلگرام می‌فرستند؛ مردمی که عکس سلفی با مرده و زنده و تصادفی و سرطانی و جاسوس اروپا و …. برایشان یک باید است؛ مخلص کلام ملتی که لحظه‌ای اتمام بسته اینترنتی‌شان را بر نمی‌تابند و آن را از نان شب واجب‌تر می‌دانند، نمره‌ی سواد دیجیتال‌شان ۱۲ باشد؟! البته دوازده از بیست نه بلکه دوازده از صد! چگونه باور کنیم مردمی که وقتی پای دستگاه عابر می‌ایستند، ژست کار کردن با دم و دستگاه‌های ناسا را می‌گیرند و یا با ارسال عکس و فیلم از نوشته‌های پشت نیسان و کشتن حیوان و … خود را فعال عرصه‌ی رسانه می‌نامند، نمره‌ي سواد دیجیتال‌شان این‌قدر خجالت‌آور و افتضاح باشد؟!

نَقل یک نمره و دو نمره هم نیست که با کار عملی یا چند برگ پرینت به عنوان تحقیق و یا حتا سفارش و پارتی‌بازی و اعتراض به نمره، جلوی در و همسایه آبروداری کنیم. کار از خرک در رفته است و با خرید پلتفرم خارجی نمره‌ی ما در سطح جهانی لو می‌رود.

اصل خبر به روایت نشریات:

چندی قبل معاون مرکز فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال، گفت: «بررسی‌های مرکز فضای مجازی نشان می‌دهد، چون ضریب نفوذ اینترنت و گوشی‌های هوشمند در ایران بالای ۵۰ درصد است و پا به پای دنیا پیش رفته‌ایم، اما متاسفانه دانش و سواد دیجیتالی مردم در سطح بسیار پایینی است به شکلی که طبق گزارش رسمی مرکز ملی فضای مجازی از صد نمره ۱۲ نمره بیش‌تر نیست که این عدد بسیار نامناسب است».

وی، افزود:« نحوه‌ي کارکردن با موتورهای جست‌جوگر، نحوه آگاهی مردم از تراکنش‌های بانکی، نحوه کسب اطلاعات از شبکه‌های اجتماعی، آسیب‌های اجتماعی، فریب‌های فضای مجازی و کلاهبرداری‌های اینترنتی  از موارد بررسی‌های مرکز ملی فضای مجازی است.»

ملاحظه فرمودید. من فکر می‌کنم بخشی از این نمره‌ی شرم‌آور بر می‌گردد به ماهیت افرادی نظیر عمو سیفی و شاهکارهایشان نظیر روغن زدن به پشت فلاپی جهت جلوگیری از قیژ قیژ، استفاده از سی‌دی‌رام به جای نگه‌دارنده لیوان، تلاش برای پیدا کردن any key و …

البته این را هم بگوییم که پرچم عمو سیفی خیلی بالاتر از پرچم افرادی است که هشت برابر عمو سیفی تحصیلات دارند ولی با یک تماس تلفنی ساده و رفتن پای عابر بانک در یک وعده سه بار از حساب‌شان برداشت می‌شود و سه روز بعد متوجه می‌شوند! یا طرف نصف عمرش را در فضای مجازی گذرانده است و روزی هشتصد بار آنلاین می‌شود و مطلب فوروارد می‌کند ولی وقتی اعتبار سیم‌کارتش تمام می‌شود، آویزان این و آن است که بروند از مغازه برایش شارژ بخرند! وقتی هم از رمز دوم کارت بانکی و مزایای آن برایش صحبت می‌‌کنید، انگار از رمزگشایی دی ان ای موجودات فضایی صحبت می‌کنید و خودش را به نفهمی می‌زند!

باور بفرمایید این جماعت تلاش‌های چند ساله‌ی محمدرضا احمدی و دوستانش در معرفی ستاره‌ی هفت‌هشتاد و سایر اپلیکیشن‌ها را برای انجام امورات اینترنتی را عین چای نپتون داخل نفت سیاه زده‌اند و بیرون آورده‌اند.

با این وجود، باز جای شکرش باقی است، دوستان آبروداری کردند و فقط سواد دیجیتالی خلق‌الله را بررسی کرده‌اند و کاری به نمره‌ی سواد رسانه‌ای ما ندارند! چون در آن صورت یک چیز بدهکار فضای مجازی و دنیای دیجیتال هم می‌شدیم!