از میان آن جمع، علی‌رضا نادری صاحب سبک ویژه‌ی خود بود، در سُرایش شعر برای موسیقی و ترانه‌ها، دستی داشت و ترانه‌های او برگرفته از کار و زحمت عامه‌ی مردم بود.
علی‌رضا نادری شناخت کاملی از کار و زحمت عامه‌ی مردم داشت و همین هم ویژگی خاصی به سبک اجرای ایشان داد، این سبک از آهنگ و موسیقی، بیش‌تر مورد پسند مردم قرار گرفت.
وی بیش‌تر آهنگ‌ها و ترانه‌ها را خود می‌ساخت و چون، شعر و ترانه با هم آمیخته می‌شد، ترانه‌های ایشان دارای جاذبه‌ی خاصی می‌شدند.

چند سال پیش در خدمت استاد زنده‌یاد «حمید ایزدپناه» بودم، بحثی از موسیقی لرستان پیش آمد، وی فرمودند:« موسیقی لرستان باید تم مایه‌اش برگرفته از موسیقی سنتی لرستان باشد. به همان سبک و سیاق که رواج داشته است، در نوآوری هم باید آهنگ‌های لری فراموش نگردد، اشعار و ابیات عجق وجق و آهنگ‌های من‌درآوردی نباید جای موسیقی لری را بگیرد.» وی هم‌چنین گفت:« خوانندگان از جمله علی‌رضا نادری، رضا سقایی، حشمت رشیدی، محمدجانی‌کبودیان(مدبر) از چنین ویژگی‌هایی برخوردارند. به همین سبب آهنگ‌ها و ترانه‌های آن‌ها بیش‌تر از سایر خوانندگان این دیار محبوب‌تر است.»
سال‌ها پیش کمیته‌ی فرهنگی لرستانی‌های مقیم تهران را عهده‌دار بودم، چندباری از علی‌رضا نادری دعوت کردیم تا در جمع لرستانی‌های تهران‌نشین به هنرمندی بپردازد، هربار با کمال میل و بدون چشم‌داشت مالی در جمع ما حاضر می‌شد و به اجرای موسیقی می‌پرداخت. آن اجراها باعث خشنودی و خوش‌حالی مردم حاضر در آن سالن می‌شد.
متاسفانه استاد نادری به علت شرایط زمانه مجالی برای ارائه بیش‌تر و بهتر کار هنری خود نداشتند در حالی که می‌توانست آهنگ‌ها و ترانه‌های بهتر و بیش‌تری به اهل ذوق و هنر مردمان لرتبار و سایر اقوام ایرانی عرضه کنید.
استاد نادری همواره این‌جانب را مورد لطف و مرحمت خود قرار داده است و به طور مکرر با این جانب در تماس بوده و هستند.
من به نوبه‌ی خود از این که استاد نادری در عرصه‌ی موسیقی لرستان توانست در رشته‌ی کاری خود چندین اثر ماندگار در حوزه‌ی موسیقی به مردم تقدیم نماید از ایشان سپاس‌گزاری می‌کنم و افسوس می‌خورم که این هنرمند بزرگ نتوانست آن طور که مشتاق و مایل این رشته از هنر مردمی بود به آن جا و جایگاه برجسته برسد.
گرچه بحمدالله تا اندازه‌ای در این عرصه، صاحب نام و نشان ویژه‌ای شد و همه‌ی مردم با نام و نشان ایشان را می‌شناسند و او را هنرمندی یکتا و صاحب سبک موسیقی خاصی می‌شناسند.
آن‌طور که پیداست بسیاری از هنرمندان سایر اقوام از آهنگ‌ها و ترانه‌های استاد نادری به علت عدم اجرای دقیق و کامل قانون کپی‌رایت در مملکت ما استفاده کرده‌اند که به نوعی لطمه‌ی زیادی به آثار ایشان وارد کرده است.
در همین راستا، استاد نادری هیچ‌گاه در جهت احقاق حق قانونی خود برنیامد و زحمات فراوان ایشان مورد دست‌مایه‌ی دیگران قرار گرفت. حال استاد نادری با همه‌ی شیفتگی و علاقه‌ی وافر در عرصه‌ی هنر موسیقی به نوعی سکوت کرده است.
جا دارد مسئولان و متولیان عرصه‌ی فرهنگ و هنر به نوعی از این هنرمند مردمی قدردانی نمایند تا حق هنرمندی ایشان ادا شود که بحق، شایسته‌ی این کار است.
باشد که چنین عملی هرچه شایسته‌تر و بایسته‌تر در حق وی انجام بگیرد به امید سلامتی برای استاد نادری.

*هرگونه برداشت و تلخیص از مطالب این تارنما بدون ذکر منبع ممنوع است و پیگرد قانونی دارد.