بچه‌های مردم حق هم دارند بی‌خیال کنکور شوند. وقتی یک پزشک عمومی در سال ۳۰۰ میلیون هم درآمد ندارد ولی فوتبالیست روزی ۱۳۰ میلیون قرارداد می‌بندد، خلق الله ترجیح می‌دهند بچه‌هایشان را به جای فرستادن به کلاس کنکور و خواندن کتاب‌های سبز و نارنجی و زرد و قرمز، مدرسه‌ي فوتبال ثبت نام کنند و به جایش برایشان لباس زرد و قرمز و آبی و … بخرند!
با این حال، جایگاه علم و سواد هنوز در کشور منیع است و این لابلا جماعتی در تلاشند سطح سواد آکادمیک ما را به هر جان کندنی که هست به صورت پلکانی و آفرودی بالا ببرند!
حقیقت امر وقتی در مقولاتی چون آرایش منطقه‌ای صورت، اعمال جراحی زیبایی، تعداد دستگاه‌های پوز و کارت بانکی، مصرف آنتی بیوتیک، نوشابه، شکر، نمک، مصرف حامل‌های انرژی، فروش کتاب‌های کپی‌رایت و … در سطح جهانی دارای رنکینگ قابل اعتنایی هستیم، صورت خوشی ندارد در زمینه مدرک تحصیلی و سواد آکادمیک در رده‌بندی جهانی اول تا سوم نباشیم!
در همین راستا عده‌ای از عزیزان دست به کار شدند و سال‌هاست با راه‌انداختن دانشگاه‌های زیر پله‌ای و تراسی، مقدمات تحصیل آسان با نان اضافه و سس فرانسوی را فراهم کردند. از وزیر علوم تحقیقات و فن‌آوری پنهان نیست از شما چه پنهان، چندی قبل پیامکی دریافت کردیم با این مضمون: «تحصیل آکادمیک ویژه شاغلین؛ کاردانی و کارشناسی، بدون حضور در کلاس! ارسال عدد ۸»
ملاحظه فرمودید؟! یعنی شما تا کسب مدرک تحصیلی آکادمیک فقط کافی است تا هشت بشمارید!
البته دوستان در جریان هستند که ایرانی‌ها در بحث سواد و اطلاعات علمی مشکل خاصی ندارند و در باب هر موضوعی توان ارائه انواع و اقسام تحلیل‌های علمی – تخیلی را دارند! حالا می‌خواهد «پیچیده‌ترین مانیفست‌های سیاسی و اقتصادی جهانی» باشد یا گلاب رویتان مقوله «عرق سوز شدن رانندگان خطی دروازه دولاب – بازار!»
خلاصه کسی کم نمی‌آورد. اما پای مدرک تحصیلی آکادمیک در میان است که دو روز دیگر یونسکو و سازمان ملل و … مثل داستان AFC به ما گیر ندهند!
در ضمن همان‌طور که در متن پیامک مشاهده فرمودید جهت اخذ این‌گونه مدارک، تحصیلی رویم به دیوار ، نیاز به حضور در کلاس و درس خواندن و زبانم لال شرکت در امتحان و این دست مسخره‌بازی‌های رایج نیست! می‌ماند یک مختصری کار تحقیقاتی که هر کافی نتی مراجعه کنید مشکل‌تان را حل می‌کند و چندرغاز شهریه که با یک وام قرض‌الحسنه کوتاه مدت و کم‌بهره ردیف است! فقط خدا کند با این مدل درس خواندن و سیاست‌های تشویقی آفرودی، همان‌طور که پرونده‌های قضایی ما با ۸۰ میلیون جمعیت، با پرونده‌های قضایی هند یک میلیاردی برابر شده است، مدارک تحصیلی ما مثل برخی سریال‌های دوستان سری‌دوزی نشود و تعداد آن‌ها با کارت‌های بانکی‌مان برابر نشود!