دفع نخاله‌های ساختمانی و زباله در حاشیه جاده‌های ورودی به خرم‌آباد ضمن ایجاد آلودگی زیست محیطی و تخریب اراضی کشاورزی منتهی به این جاده‌ها، باعث انسداد حاشیه‌ی قانونی این جاده‌ها نیز شده‌است. همه‌ی ما در طول زندگی روزمره خود، در محل کار، مسیر خانه و خلاصه همه‌جا با صحنه‌ها و اتفاقاتی روبه‌رو می‌شویم که شاید به‌نظر مهم نباشد اما لحظه‌های ما را به توقف و نگاه عمیق وامی‌دارد که همیشه پس از آن به سادگی از کنارش عبور می‌کنیم.
در این چند سال اخیر، دفع نخاله‌های ساختمانی و زباله‌های پلاستیکی در حاشیه‌ی جاده‌های منتهی به شهر خرم‌آباد به یک امر عادی تبدل شده‌است، به‌نحوی که منظره‌ای ناخوشایند از ریختن زباله در حاشیه‌ی جاده‌ی ورودی‌های شهر خرم‌آباد رهگذران را رنج می‌دهد و تصویر بسیار زشتی از شهر را در ذهن آنان مجسم می‌کند. دیدن منظره‌ی انبوهی از زباله‌ها به‌ویژه زباله‌های پلاستیکی در کنار زمین‌های کشاورزی و باغ‌های حاشیه جاده‌ها که از مهم‌ترین ورودی‌های شهر خرم‌آباد است، صحنه‌ی رقت‌باری را در ذهن شهروندان و گردشگرانی که از این جاده‌های ورودی و خروجی عبور می‌کنند، به یادگار می‌گذارد؛ البته معمولاً طبق عادت اولین حرفی که به زبان آورده می‌شود عدم مدیریت یا نظارت بر شهر است که این عادت در کشور ما و شهر ما بیش‌تر از هر نقطه‌های که فکرش را بکنیم، نمود پیدا کرده‌است و تقریباً اکثر قریب به اتفاق مردم، مسئولان مدیریت شهری و استانی را مسئول مستقیم این امر می‌دانند که شاید به نوعی یک قضاوت عجولانه و نادرست باشد چراکه دراین باره دستگاه و ارگان‌هایی هم‌چون بخشداری و اداره‌کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای طبق قانون مدیریت پسماند می‌بایست در کنار مردم به مدیریت این بخش بپردازند. چراکه اگر امروز برای رهاسازی هر تن نخاله و زباله در حاشیه‌ی این جاده‌ها هزینه‌ای پرداخت می‌شود، پاک‌سازی آن دیگر با پرداخت آن پول امکان‌پذیر نخواهد بود و این ماجرا حکایت آن است که معمولاً خراب کردن همیشه آسان‌تر از آباد کردن است. تاسف‌بارتر این‌که به‌نظر می‌رسد این ویرانی‌ها و انباشت و رهاسازی زباله در حاشیه‌ی جاده‌های ورودی به شهر هم‌چنان تداوم داشته باشد، زیرا نه احساس مسئولیت از جانب خود مردم مشاهده می‌شود و نه طرح و برنامه‌ای از طرف مسئولان برای پایان دادن به این معضل در دستور کار است و این پدیده‌ی ناخوشایند حاصل عدم توجه کافی مثلث مردم، بخشداری و راهداری است. دنیای کنونی با سه معضل پسماند، گرم شدن هوا و کمبود و چالش آب مواجه است؛ باید گفت متاسفانه کشور ما نیز با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند. پسماند اصلی‌ترین مشکل محیط زیستی در کشور ماست در ماده‌ی ۱۰ آیین‌نامه‌ی اجرایی این قانون مدیریت پسماند مصوب ۱۳۸۴ تصریح شده است که بخشداری‌ها باید براساس شیوه‌نامه‌های ارسالی از طرف وزارت کشور نسبت به جمع‌آوری، حمل و دفع پسماندهای عادی بین راهی از قبیل پسماندهای رستوران‌ها، پمپ بنزین‌ها و سایر تاسیسات اطراف راه‌ها و حریم جاده‌ها اقدام کنند بر اساس تبصره این ماده راهداری‌ها باید در مدیریت پسماندهای حریم جاده‌ها و اماکن بین‌راهی با بخشداری‌ها همکاری کنند. زباله‌های انباشت شده یادگار ۳۰ سال عدم مدیریت بوده و علاوه بر قانون مدیریت پسماند، اداره‌کل راهداری نیز مطابق ماده‌ی ۷ لایحه قانون ایمنی راه‌ها، در خصوص جلوگیری از ریختن زباله، نخاله، مصالح ساختمانی، روغن موتور و نظایرآن وظیفه‌مند است، متاسفانه طی سال‌های اخیر شاهد هیچ‌گونه مدیریت کارآمدی در خصوص جاده‌ها نبودیم این حجم از زباله انباشت شده مطمئنا متعلق به چند سال گذشته است. بخشداری‌ها می‌توانند از طریق پیمانکاری این معضل را با همکاری اداره‌کل راهداری مدیریت کنند و اگر اعتبار لازم برای این موضوع در اختیار بخشداری‌ها قرار بگیرد مطمئنا می‌توان با اجرای برنامه‌ی ضربتی و جمع‌آوری زباله‌ها پاک ماندن جاده‌ها را تا ۱۰ سال آینده ضمانت کرد. دراین بین نقش اداره‌کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای به‌عنوان متولی حریم راه‌ها نیز باید مورد توجه قرار گیرد. می‌توان برای مدیریت پسماندهای حاشیه شهر از ظرفیت تشکل‌های محیط زیستی و سازمان‌های مردم نهاد نیز در کنار فضای مدیریتی بهره برد. اداره‌کل محیط زیست چون به صورت ذاتی در خصوص نظارت پاک‌سازی جاده‌ها از آلودگی وظیفه دارد براین اساس می‌بایست با اعزام اکیپ‌های نظارتی و نظارت بر این موقعیت‌ها مکانی این چنینی، درصورت مشاهده هرگونه تخلفی تذکرکتبی به مسئول مربوطه ارائه شود. متاسفانه اغلب این آلودگی‌ها در جاده‌هایی قابل مشاهده است که درکنارشان اراضی کشاورزی وجود دارد و متاسفانه کشاورزان به جمع‌آوری زباله از اراضی متعلق به خود اقدام نمی‌کنند اما این اراضی ملی است که دست‌خوش این آلودگی‌هاست.
بخشی از مشکل کار به مباحث فرهنگی باز می‌گردد متاسفانه بارها مشاهده می‌شود که به‌غم وجود سطل زباله در حاشیه‌ی جاده متاسفانه مردم زباله را در محیط رها می‌کنند. رفع این معضل نیازمند فرهنگ‌سازی است. آموزش دراین بخش یقیناً می‌تواند موثر واقع شود. با وصف این، طی سال‌های اخیر زباله‌های حاشیه‌ی جاده به تمام رگ و ریشه‌های زندگی‌مان در شهر و روستا نفوذ کرده‌است؛ به‌گونه‌ای که این روزها نفس شهر از اولین ورودی شهر که می‌گذری، تنگ می‌شود پس مدیریت این فضا برای مقابله با چالش زیست محیطی پسماند حاشیه جاده‌ها یک اصل انکارناپذیر است که نمی‌توان برای شانه‌خالی کردن از وظیفه، توپ مسئولیت را در زمین دیگری انداخت چراکه غول پلاستیک هر روز که می‌گذرد بخش اعظمی از اراضی حریم راه را می‌بلعد و درصورت عدم مدیریت این فضا در سال‌های نه چندان دور شاهد فاجعه زیست محیطی در منابع طبیعی خواهیم بود.
این درحالی است که طبق قانون این بخشداری‌ها هستند که باید با تدوین برنامه‌ی مدون دراین عرصه ورود جدی داشته و با فرهنگ سازی علاوه بر انجام وظیفه این دغدغه را در اذهان عمومی ایجاد کنند که نسبت به رفع این معضل مسئولیت‌پذیر باشند. در کنار بخشداری‌ها قطعاً اداراه‌کل راهداری نیز باید بیش از پیش به این مهم توجه کرده، برای حل آن چاره‌ای بیندیشد.
قطعاَ حل این‌چنین مشکل بزرگی به همت بزرگ‌تری نیازدارد که می‌بایست عموم مردم در کنار دستگاه‌های متولی دین خود را به طبیعت ادا نموده و ضمن نریختن زباله و نخاله‌ها در اطراف جاده‌ها تا حد امکان نسبت به جمع‌آوری آن‌ها اقدام نمایند.
دو نمونه از کارهایی که دستگاه‌های اجرایی می‌توانند انجام دهند و به کمک حفظ محیط زیست بیایند، در مسیر جاده‌ی خرم‌آباد – کوهدشت، ذکر می‌کنم:
۱-باغ زیتون مسیر جاده‌ی چنگایی به خرم‌آباد که متعلق به سازمان جهاد کشاورزی است به‌رغم وجود درختان زیبا و به ثمر رسیده، تبدیل به زباله‌دانی مردم روستاهای اطراف شده‌است که می‌بایست بخشداری و شورای روستاهای اطراف ضمن جمع‌آوری زباله‌های مردم در درِ خانه و ممانعت از ریختن زباله‌ها توسط مردم شوند. سازمان جهاد کشاورزی و خدمات کشاورزی سراب نیلوفر نیز به حفظ حریم باغ از تبدیل شده به زباله دانی اقدام نماید.
۲- مراکز تولید بتن در اطراف شهر بعد از فروش بتن و بردن سود خود، مانده بتن و دوغاب حاصل از شست‌وشوی داخل میکسر را در اطراف جاده‌های منتهی به شهر رها می‌کنند که سازمان‌های محیط زیست شهر خرم‌آباد و شهرک‌های صنعتی شماره ۲ می‌توانند جلوی فروشندگان بتن را با دادن تذکر و جریمه و یا روش‌های دیگر مانند تعلیق کاری و … بگیرند.ه امید روزی که در اطراف شهر زیبای خرم‌آباد شاهد ریختن هیچ زباله و نخاله‌ای نباشیم.