* برگردان فارسی: جنگ در شخم، آشتی در خرمن! مصداق جنگ اول به از صلح آخر.

کنایه از: کار شسته و رفته در عهد و پیمان یکی با دیگری یا گروهی با گروه دیگر، دوری از کار سربسته و مخفی که عواقب خوشی به دنبال ندارد.

حکایت:
دو نفر می‌خواستند در کاری با هم شریک شوند؛ چون خیلی با هم دوست و رفیق صمیمی بودند در مورد سهم و شراکت خود و این‌که چه مبلغ از جانب چه کسی تعهد گردد، یکی وجهی بیش‌تر از دیگری در کار وارد کرد. چند مدتی گذشت و هیچ حرفی از سهم بیش‌تر و کم‌تر نبود. هرکدام وجهی بابت سهم خود بر می‌‌داشتند تا این‌که روزی رسید که پای سهم کم‌تر و بیش‌تر پیش آمد.
کار به بگو و مگو کشید، اما به نتیجه نرسید و ماجرا به شورای داوری کشید و هرکدام از موضع خود دفاع کردند. در نهایت مسئول داوری گفت:
«عزیزان! شما این جنگ و دعوا را می‌بایست روز تشکیل شراکت انجام می‌دادید نه حالا…! اگر آن روز خیلی دوستانه این حرف را به میان می‌کشیدید به یقین کار حالا خراب نمی‌شد. خوب گفته‌اند: جنگ دِ شُویم، آشتی دِ خرمُو! جنگ در شخم و آشتی در خرمن!»
شخم ابتدای کار کشت است و زمین را برای بذرافشانی آماده می‌کنند، این کنایه از آن جهت است که گویند نخستین گام در انجام کاری، شسته‌رفته بودن کار است، در‌حالی‌که شخم تا خرمن فاصله‌ی زیادی دارد. ادامه دارد…

۱- راوی: مشهدی عیدی‌بگ رضی‌پور، ۷۵ساله، خرم‌آباد.