پل‌دختر سرزمین محروم و مظلومی که سال‌های سال است تمام ظرفیت‌ها و زیرساخت‌های اصلی و فرعی آن با گذشت زمان به‌خصوص در سیل ویرانگر ۹۸ و هم‌چنین ورود به عصر تکنولوژی، همان‌طور در حد ۲۰ و ۳۰ سال قبل مانده و چه بسا بدتر از آن نیز شده باشد.

راه و جاده بی‌شک یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های اصلی توسعه در کنار آب و… است که متاسفانه از طرف دولت‌های مختلف در شهرستان پل‌دختر به آن هیچ توجه‌ای نشده است.

تنها راه دسترسی این مردم محروم به مرکز استان لرستان و به طبع به سایر نقاط کشور جاده‌ی قدیمی پل‌دختر به خرم‌آباد است که جدای از مشکلات خاصی که قبل سیل ۹۸ داشت، در سیل ۹۸ تمام زیرساخت‌های آن در نقاط مختلف تخریب و پس از بهسازی موقت تبدیل به قتل‌گاه آدم‌های بی‌گناهی شده است که گویی صدایی برای رساندن مشکلات‌شان به گوش دولت و مشخصاً وزیر راه و شهرسازی ندارند.

بله شهرستان پل‌دختر این روزها و سال‌هاست در غم از دست دادن عزیزانی است که جان عزیز خود را بر کف دست نهاده و بر اثر حوادث جاده‌ای از کنار ما رفته‌اند و ما مانده‌ایم که طعمه بعدی این جاده غیراستاندارد چه عزیز دیگری است.

و اما، می‌طلبد متولیان امر خصوصاً استاندار و مجمع نمایندگان لرستان در مجلس شورای اسلامی هم‌صدا با هم فریاد مظلومیت مردم نجیب لرستان و مشخصاً شهرستان پل‌دختر بوده و نسبت به تامین اعتبارات لازم در تسریع بهسازی بهینه این جاده که زمانی از طرف دولت وقت به‌عنوان منطقه ویژه گردشگری مدنظر بود، اقدامات لازم را به‌عمل آورند، طوری نشود که آیندگان ما را نبخشیده و  از ما به‌خاطر بی توجهی و احیانا سهل‌انگاری به بدی یاد کنند.

*سردبیر نشریه‌ی گفتار ما