۱- شکل‌گیری این پدیده و تحلیل گفت‌وگو و جملات رد و بدل شده بین نوجوانان حاضر در صحنه نشانه‌های از بروز آنومیک-اجتماعی است. مسئله را بایستی جدی گرفت. این یک مورد از وضعیت پنهان زیر پوست شهر است. وضعیتی که در آن افراد جامعه دچار سرگردانی ناشی از فقدان هنجار و ارزش‌هایی برای کنش‌گری هستند. آن‌ها نمی‌دانند که بر اساس کدام هنجار و ارزش اجتماعی عمل نمایند.
۲- فروکاستن امر اجتماعی به امر فردی و قرار گرفتن کانون تمرکز بر روی کنش فردی هلیا به مثابه‌ی مُثله کردن مسئله‌ی اجتماعی است. گرچه در این کلیپ محور خشونت‌ورزی دختری به نام هلیاست اما هلیا خود نیز قربانی وضعیتی اجتماعی و جامعه‌ای افسرده است که در آن تخلیه‌ی هیجانی خصوصاً برای جوانان آن وجود ندارد. جامعه‌ای که نشاط اجتماعی ندارد و اصولاً شادی که نقش مهمی در کاهش خشونت ایفا می‌نماید در آن جایگاهی ندارد.
۳- کنش هلیا می‌تواند نوعی نمایش قدرت جابه‌جاشده باشد. جوانان معمولاً دنبال قدرت‌نمایی هستند و این امری طبیعی است اما این‌که مصادیق آن‌چه باشد متفاوت است. در جامعه‌ای که فرصت‌های مشروع لازم برای قدرت‌نمایی مثل حوزه‌های ورزشی، علمی، و… سالم و عادلانه در اختیار شهروندان خود قرار ندهد، معمولاً افراد از فرصت‌های نامشروع برای نمایش قدرت استفاده می‌کنند.
۴- مسئله مهم‌تر نوع مواجهه شهروندان و گروه‌ها با مسئله‌ی مذکور است. متاسفانه در این وضاع و احوال هیجانات بر کنش‌های انسانی غلبه نموده و حقوق فردی و قانونی افراد نادیده گرفته می‌شود. انتشار بدون روتوش تصاویر عواقب بغرنجی برای کنش‌گر خشونت‌ورز خواهد داشت. و در این زمینه حقوق فردی نام‌برده و آینده‌ی مبهم ایشان به ناحق نادیده گرفته می‌شود.
۵- هلیا، هم‌وطنی است که محصول شرایط اجتماعی و سیستم آموزشی‌ای است که در آن مدارای اجتماعی، مهارت تعامل اجتماعی، تحمل‌ورزی و تامل‌اندیشی به وی آموزش داده نمی‌شود و فقط انتظار رقابت ربات‌واری از ایشان می‌رود که در ماراتن نابرابر و ظالمانه‌ی کنکور در نقش قهرمانی بی‌بدیل نقش‌آفرینی کند و بیش‌تر از آن‌که اخلاقیات و مهارت‌های اجتماعی آموزش داده شوند به توصیه‌های اخلاقی بسنده می‌شود که نمود آن را نیز در بین رفقای هلیا شاهد هستیم. آن‌جا که دوستان وی در مقام نصیحت‌گر توصیه‌ی اخلاقی می‌نمایند که:«هلیا شر می‌شه نکن…»