در این شهر بی‌ضابطه؛ در یک چشم به هم زدن دیوار پادگان ۰۷ تخریب می‌شود و تا چشم باز می‌کنی می‌بینی قسمت‌هایی از پیکر قلعه چنان لت‌و پار شده که آدم را به یاد «موزز» می‌اندازد که گفته‌بود: راهم را با ساطور هم که شده باز خواهم کرد.

۲-چند سال پیش دو دودکش کوره‌های آجرپزی یزد در پی توسعه‌ی شهر، وارد محدوده‌ شده بود؛ روزنامه‌ی آفتاب یزد گزارش مفصلی داشت از عبور یک لوله‌ی آب از کنار این دودکش‌ها و چه مکاتباتی که بین شهرداری با میراث فرهنگی و استانداری انجام شده بود برای جلوگیری از صدمه زدن لوله به دودکش‌هاو عاقبت معمار این سازه‌ها را پیدا کرده‌بودند برای مشاوره! و شگفت‌آور است که گردانندگان میراث فرهنگی کشور و استان ارزش و اهمیت این دژ تاریخی را در حد دودکش‌های ۶۰- ۷۰ ساله ارزیابی نمی‌کنند و سال‌ها چنین بی‌خیال از کنار خطرهایی که ممکن است در کمین آن باشد می‌گذرند و دم بر نمی‌آورند و سعدی به درستی می‌فرماید: به ناکار دیده مفرمایی کار.

در واقع وقتی تصویر شکاف‌هایی با آن عمق و عرض را می‌بینی، که گویا به جای رد کردن کابل برق برای عبور شاه‌لوله‌ی آب ایجاد شده، می‌مانی معطل که این قصابی بر اساس کدام یک از نُرم‌های برخورد با یک بنای میراثی صورت گرفته است و بعد با خودت می‌گویی چه اشکالی دارد این غم هم در عاشقی بالای غم‌های دگر ولی جای نگرلنی نیست چون مژده داده‌اند که این، فقط فاز اول کار است و بنابراین لابد در فاز یا فازهای بعد، بقیه‌اش را هم کارسازی خواهندکرد!؟

۳- مسئله‌ی نم‌زدگی، ترک‌برداری و رانش دیوارها و موضوع مقاوم‌سازی قلعه طی سال‌های گذشته یکی از محورهای رسانه‌ای منطقه و حتا ملی بوده‌است ولی دریغ از یک راه‌حل، یک اقدام و…!؟ بدین قرار معلوم می‌شود که در این الگو، ما برای خودمان می‌نویسیم و آن‌ها هم برای خودشان یک گوش‌شان را در و دیگری را دروازه می‌کنند و گاهی هم از سر دل‌نازکی نهیبی می‌زنند که چرا بزرگ‌نمایی می‌کنید و این، هم‌زیستی مسالمت‌آمیز دهه‌هاست ادامه دارد و به خلاف ترک‌های قلعه، هیچ ترکی هم در آن ایجاد نشده است؟!

 با وجود این، از سر زبان درازی باز هم نمی‌توانیم بی‌خیال شویم و این پرسش ذهنمان را درگیر می‌کند که این مثلاق عملیات عمرانی!؟ بر پایه‌ی کدام ضرورت‌ها، به این بنا تحمیل شده است، بعد می‌بینیم یکی از مسئولان میراث فرهنگی استان اظهارداشته است که سیستم رو کار برق خطر آتش‌سوزی دارد ولی در ادامه، همین مسئول عزیز می‌گوید: کابل‌هایی که در این شکاف‌ها به کار رفته ضد حریق است و ای داد بیداد که عقل فضول آدم ول کن نیست و با سرک کشیدن و بزرگ‌نمایی کردن می‌گوید: استاد! چطور این کابل‌ها در داخل شکاف ضد حریق می‌‌شود ولی اگر روکار باشد خطر آتش‌سوزی دارد!؟ در جایی دیگر آن مسئول محترم می‌فرماید: فقط چهار شکاف در بدنه‌ی قلعه ایجاد شده و رسانه‌ها بزرگ‌نمایی کرده‌اند و بینی و بین‌الله که با هر منطق، در پاسخ کم می‌آوری!؟ آخر عزیز من! چهار شکاف هم شد شکاف!؟ قلعه‌ای به آن بزرگی با آن همه نم‌زدگی و ترک‌برداشتگی و رانش دیوارها سهمش به قول یک مسئول دیگر میراث استان از شیرین‌کاری ادیسون فقط چهار شکاف باید باشد.

۴- یک کارشناس میراث فرهنگی، گفته است: در حال حاضر استحکام‌سازی و مرمت قلعه به حال خود رها شده است. وی، اضافه می‌کند: اهمیت این بنا به حدی است که می‌طلبد از بهترین کارشناسان و هنرمندان کشور و دنیا برای مرمت و استحکام‌بخشی آن استفاده شود. ولی ظاهراً این کارشناس محترم یادشان رفته‌است که این‌جا خرم‌آباد است نه یزد و اصفهان و شیراز و …

کارشناس دیگر اظهارداشته است: با وجود اعتبارات ملی و استانی که برای قلعه در نظر گرفته شده، هیچ‌گونه اقدامی برای مرمت آن به انجام نرسیده است و … معلوم نیست وعده‌های سال ۹۸ معاون میراث فرهنگی کشور که در پی جاری شدن سیل به خرم‌آباد آمده‌بود، در باره‌ی مستحکم‌سازی قلعه چه موقع قرار است عملی شود!؟ ایشان وعده داده بود که طی هفته یا هفته‌ي آینده برای مرمت اضطراری قلعه یا تغییر طرح استحکام‌بخشی این بنای تاریخی تصمیم‌گیری خواهدشد.(همشهری ۱۹ فروردین ۹۸) ولی آن هفته و هفته‌ي آینده و هفته‌ها و سال‌های بعد هم خبری از طرح استحکام‌بخشی قلعه به گوش نرسید و وای به حال واژه‌های بیچاره که چنین معنا و مفهوم خود را از دست داده و بی‌اعتبار می‌شوند و بدین ترتیب ناگزیر باید پذیرفت: ابر و باد و مه و خورشید و فلک و ترک و شکاف و ادیسون به اضافه‌ی بی‌خیالی در کارند تا به قول تاریخ بلعمی این یادگار قرون و اعصار را از پشت زمین کم کنند!؟