افزایش نگران‌کننده‌ی آمار جرائم خشن چون خفت‌گیری و زورگیری و … در جامعه و تساهل مسئولان قضایی و امنیتی کشور در برابر آن، امنیت اجتماعی، روانی و حتا امنیت جانی شهروندان را به خطر انداخته است.

انتشار اخبار و کلیپ‌هایی از زورگیری، سرقت، خفت‌گیری، کیف‌قابی، قداره کشی و … در فضای مجازی که قطعاً تعداد معدودی از آن‌ها ثبت و ضبط و رسانه‌ای شده‌‌اند، زنگ خطر جدی افزایش ناامنی در جامعه را به صدا درآورده و ضرورت بازتعریف قوانین و رفع خلأهای قانونی، در برخورد با برهم زنندگان نظم و امنیت عمومی جامعه را بیش از گذشته نمایان ساخته است.

هر چند بروز بزه و جرایم مختلف پدیده نوظهوری نیست ولی آن‌چه که برای مردم تامل برانگیز است و ایجاد دوگانگی می‌کند تساهل و نحوه‌ی برخورد با هنجارشکنان و ناقضان امنیت جامعه است تا جایی که گاهی اوقات زورگیران و خفت‌گیران و قداره به دستان که با تلاش شبانه‌روزی پلیس و با به خطر افتادنِ جان ماموران نیروی انتظامی دستگیر و تحویل مراجع قضایی می‌شوند، زودتر از ماموران پلیس به منزل می‌‌رسند و تدارک فعالیت مجرمانه‌ی بعدی را می‌بینند!

بی‌هیچ تردید و شبهه، اقتدار افتخارآمیز نیروهای‌های نظامی و انتظامی و اشراف اطلاعاتی گسترده‌ی نیروهای امنیتی به ویژه در مرزها بر هیچ‌کس پوشیده نیست. نیروهایی که تا کیلومترها مرزهای زمینی، هوایی و دریایی را مقتدرانه پایش می‌کنند به گونه‌ای که هیچ کشوری حتا شهامت رویاپردازی تعرض به این مرز و بوم را ندارد. اما با وجود چنین بازوان توانا و مقتدر که امنیت خارجی را به ویژه در مرزها و آن سوی مرزها بیمه کرده است، انتظار و فرض بر این است که نظام حکم‌رانی به همان اندازه که به امنیت خارجی توجه دارد (که حق نیز همین است) به امنیت داخلی نیز اهتمام ویژه داشته باشد که انتشار اخبار، آمارها و مشاهده‌ها این فرضیه را تایید نمی‌کند.

در یکی از اصلی‌ترین بزرگراه‌های پایتخت (بزرگراه نیایش) که علی‌الاصول به تجهیزات الکترونیک بیش‌تری نسبت به شهرهای دیگر تجهیز شده است، درهنگامه ترافیک سنگین، زورگیری از یک راننده‌ي خانم رخ می‌دهد و وقتی فیلم آن، توسط شهروندی در شبکه‌های اجتماعی و به تبع آن در شبکه‌های خارجی بازنشر داده می‌شود، مجرم با «دستور ویژه» دستگیر می‌شود. بعد هم اعتراف می‌کند تاکنون بیش از یک‌صد سرقت خشن با همان شیوه انجام داده است! حال سوال این‌جاست که آیا جهت «برخورد قاطع» و صدور «دستور ویژه» حتماً باید موضوع به شبکه‌های خارجی کشیده شود؟ آیا امنیت عموم مردم، تنها در صورتی برای حکمرانان اهمیت پیدا می‌کند که موضوع حیثیتی شود؟ و این‌که اساساً چرا فردی با این حجم و دایره از تخلفات خشن هنوز بازداشت و مجازات نشده است؟

این‌که پلیس در بزرگراه با بلندگو اعلام کند، شیشه‌های خودرو را بالا بکشید تا گوشی‌تان مورد سرقت واقع نشود و یا در رسانه‌ی ملی علی دایی اسطوره‌ي فوتبال کشور، طرح بیمه موبایل در برابر سرقت را نوید می‌دهد، اصلاً زیبنده‌ي کشوری نیست که اقتدارش در دنیا زبان‌زد است.

این‌که یک مجرم یک‌صد بار مرتکب جرائم خشن شود و آزادانه در شهر درصدد جرائم بعدی است، ماحصل تغییر قوانینی است که با هدف خلوت کردن زندان‌ها تصویب شد و تبعات منفی آن دامن‌گیر شهروندان شده است.

این‌که در کشوری اسلامی امام جماعت مسجد با لوله‌ی آهنی مورد تعرض اراذل و اوباش قرار بگیرد، هیچ توجیه منطقی و اجتماعی ندارد.

عده‌ای اوضاع نابه‌سامان اقتصادی را عامل افزایش سرقت‌ها و جرائم خشن می‌دانند. مشکلات اقتصادی همیشه بوده و هست و این‌که به بهانه مشکلات اقتصادی یک عده با جان افراد بازی کنند، شایسته این حکومت نیست. به گفته‌ی رییس پلیس یکی از شهرهای شمالی تنها ۱۵۰ نفر در یک شهر ۲۰۰ هزار نفری سرقت می‌کنند. آیا آن ۱۹۹۸۵۰ نفر دیگر مشکل اقتصادی ندارند؟  آیا هر کس مشکل اقتصادی پیدا کرد، باید قداره‌‌کشی و خفت‌گیری کند؟

ناگفته نماند در پی افزایش انتشار فیلم‌ها و تصاویر مربوط به جرایم خشن در فضای مجازی که در جامعه رخ داده است، حجت‌الاسلام و المسلمین غلامحسین محسنی‌اژه‌ای رییس قوه‌ي قضاییه دستور فوری شناسایی و برخورد با مجرمان حوزه‌ی جرایم خشن را صادر کرد.

رییس قوه‌ي قضاییه در این رابطه به دادستان کل کشور دستور داد تا ستادی ویژه برای مقابله با سرقت‌های خشن و زورگیری‌ها با کمک ضابطین، تشکیل شود.

بی‌تردید «امنيت»، بنيادي ترين نياز اجتماعی هر جامعه و مهم‌ترين عامل در  دوام زندگي اجتماعي است و اساساً ماندگاري جوامع در گرو امنيت است. در نبود امنیت، هرج و مرج، آشفتگی اجتماعی و آنارشيیم، واقعيت صحنه خواهندبود. چنین پدیده‌های شومی تبعات منفی روانی، اجتماعی و حتا جانی فراوانی به بار خواهند‌آورند و هیچ‌گونه تساهل و سهل‌‌انگاری در برخورد با پیش‌روی این روند جایز نیست.

یادمان باشد امنيت زمانی نمود پیدا خواهدکرد که گردنبند کوچک بر گردن دخترکان بدرخشد بی‌آن‌که خانواده هراس سرقت وحشیانه‌اش را داشته باشد!

امنیت زمانی معنا پیدا می‌کند که شهروندان منازل‌شان را همانند پادگان با حفاظ شاخ گوزنی چند لایه، دوربین مداربسته لیزری، انواع هشداردهنده و آژیر مجهز نسازند!

امنیت زمانی است که فرزندان‌مان موبایل‌شان را در کوچه و بازار بدون دغدغه ربایش پاسخ دهند!

امنیت زمانی مفهوم پیدا می‌کند که اشرار روز روشن با قداره و قمه به پلیس حمله‌ور نشوند!

امنیت آن زمان است که اراذل و اوباش جرئت حمله با لوله‌ی آهنی به روحانی و امام جماعت مسجد نداشته باشند!

امنیت زمانی حاصل می‌شود که به بهانه خلوت کردن زندان‌ها، برخورد با اشرار و زورگیران و قمه به دستان به فراموشی سپرده نشود!

اقتدار پلیس، جایگاه دستگاه قضا و امنیت مردم را فدای خلوت ساختن زندان‌ها و مجازات‌های جایگزین حبس نکنیم! به هوش…