به‌رغم تمامی انتظارات، خلاف آن انجام گرفت و این ژست گرفتن‌ها البته در نزد اهالی خبره، دوراندیش و دلسوز در حوزه‌ی رسانه در استان به هیچ عنوان جدی گرفته نشد چون معادله حل مشکلات و فائق آمدن بر آن در استان خیلی پیچیده نیست و مانور موجود و تاکید بر ویژه بیش‌تر حالتی پروپاگاندا داشت که دولت عزمش را جزم کرده به استان‌های ‌محروم در قالب استاندار ویژه‌ نگاهی خاص و اورژانسی داشته‌باشد.
از خوبی‌ها و کارایی استاندار ویژه که مرتباً در چندماه گذشته تکرار شد، قادر است خارج از روش‌های معمول و بروکراسی دست و پاگیر به شخص رییس‌جمهور برای حل مشکلات دست‌رسی داشته‌باشد که همین ادله و نگرش هم خود از زوایای گوناگون ایرادات و نقدهای جدی به آن وارد است. به‌رغم آن همه تبلیغات، خواهش و تمناها و بیانیه‌ها در حسن‌توجه رییس‌جمهور و وزیرکشور در انتخاب چهره‌ای ملی گویا کارساز نبود و آن همه شور و شوق و ذوق‌زدگی در نزد عده‌ای که گویا انتخاب استاندار ویژه به سرعت هرچه تمام‌تر همه‌ی مشکلات و تبعیض‌ها و بی‌توجهی‌هایی که در چهار دهه‌ی ‌گذشته به ناروا در حق مردم مظلوم لرستان انجام شده بود، برای همیشه حل و چهره‌ی استان دگرگون خواهدشد. ما نیز به‌سان استان‌های برخوردار، توسعه و پیش‌رفت را در آغوش خواهیم گرفت، ناگاه به یاس و ناامیدی در بدایت امر تبدیل شد.
سوال اساسی و مهمی این است که آیا به‌راستی درد و علاج و حلقه‌ي مفقوده‌ی تمامی مشکلات ساختاری موجود در استان با انتخاب استاندار ویژه حل می‌شود؟ به‌راستی این همه سازمان و نهادهای گوناگون دولتی فعال که از ریز تمامی مسائل و مشکلات آگاه هستند و هر از گاهی در حوزه‌های مختلف آمار کارشناسی خود در مباحث فلاکت، اعتیاد، بی‌کاری و خودکشی موجود در استان را که به سطح بحران رسیده، اعلام می‌کنند و مسئولان سراپا خدمت وقوف کامل بر این موضوعات را دارند پس این همه تعلل و به دنبال مباحث حاشیه‌ای رفتن چه دردی را از مردم حل خواهدکرد؟
هرچند در موضوع مدعیان استاندار ویژه در عمل نیز نشان داده شد که برخلاف ما در استان‌های دیگر از افرادی در منصب استانداری استفاده شد که وزیر و معاون وزیر بوده‌اند و شرایط و شاخص‌های آن‌ها در حوزه‌های مختلف به مراتب از ما بهتر است ولی باز در لرستان باوجود نشانه‌های موجود خلاف و عکس آن اتفاق افتاد و همین مورد مصداقی خود نشان می‌دهد که در گذشته نیز همواره این نوع برخورد و نگاه‌های تبعیض‌آمیز وجود داشته است و ادامه دارد و آن چه که عیان است و مطالبه‌ی اکثریت مطلق مردم لرستان می‌باشد تخصیص بودجه‌های کارساز و ویژه با توجه به وضعیت بحران‌زای استان است که همگان بر جنبه‌های مختلف آن آگاه هستند؛ وگرنه یک چهره‌ی ویژه در قامت استاندار و یا شخص شخیص آدام اسمیت، پدر علم اقتصاد در قامت استاندار بدون تخصیص اعتبارات و بودجه‌های کارساز در جهت رفع بخشی از مشکلات و کاهش فاصله‌ی محرومیت استان با استان‌های دیگر چه کاری از پیش خواهدبرد!؟
اگر کلیت دولت و شخص رییس‌جمهور اراده بر رفع محرومیت در مناطق عقب نگه داشته شده دارند، این گوی این میدان و خیلی معادله پیچیده‌ای نیست که دولت‌مردان از وضعیت استان بی‌اطلاع هستند.
تسریع در ساخت راه‌آهن و جاده‌های مواصلاتی درون و برون‌استان و توجه‌ی جدی به مسئله‌ی حق‌آبه‌ی لرستان و سدهایی که باید هرچه سریع‌تر ساخته شوند و احیای کارخانجات تعطیل شده و نگاه ویژه به مسئله‌ی کشاورزی و ایجاد بسترهای ضروری و مناسب برای جهش و رشد در مسیر رفع محرومیت از اقدامات عاجل و اساسی دولت است که می‌تواند در عمل نشان دهد فقط به شعار و بیان دردها و مشکلات و گفتاردرمانی اکتفا نمی‌شود. البته در عرصه‌ی واقعیت و آن‌چه که گفته شد فاصله زیاد است و امیدواریم که این دولت هم به‌سان دولت‌های قبلی ریشه‌های تاریخی را مسبب مشکلات و توسعه‌نیافتگی استان در آینده معرفی نکند زیرا در آینده نه‌چندان دور عیار شعارها و سطح عمل مشخص خواهدکرد که آیا واقعاً اراده‌ای برای کاهش فاصله نسبت به استان‌های برخوردار وجود دارد و یا در، هم‌چنان بر همان پاشنه‌ی سابق خواهدچرخید.