سلطان محمد خوارزم شاه، پادشاه بی‌خرد و ترسو، از دست مغولان فرار کرد و در جزیره آبسکون در گذشت. پس از او پسر بزرگش سلطان جلاالدین خوارزم شاه جانشین او شد، او بر عکس پدر شاهزاده‌ای شجاع و با تدبیر بود و سخت در مقابل مغولان وحشی ،مقاومت کرد و در چندین جنگ آن‌ها را شکست داد.
در آن زمان اتحاد و یک‌پارچگی ایران از هم گسیخته شده بود پس سلطان جلاالدین به ناچار، با جنگ‌های نامنظم و پارتیزانی از یک منطقه به منطقه دیگر می‌رفت و خواب راحت را از چشم مغولان ربوده و نور امید را دل دل مردم ایران روشن نگه داشته بود.
سلطان جلاالدین در سال ۶۳۱هجری جهت فراهم آوردن نیروی مورد نیاز خود برای مقابله با مغولان، به لرستان و پایتخت اتابکان لر یعنی شهر شاپورخواست (خرم‌آباد) آمد و مورد پذیرایی گرم شجاع‌الدین خورشید اتابک لر قرار گرفت. سلطان جلاالدین یک ماه در شاپورخواست اقامت کرد سرکردگان ایلات و طوایف به حضور او آمدند و زمانی که نیروهای خود را مجهز کرد، راهی بغداد شد.
مولف کتاب «جهانگشای جوینی» این حادثه را چنین نقل می‌کند: « و چون سلطان به شاپورخواست، شهری بزرگ بوده است مشهور و معروف و…مدت یک ماه آن‌جا مقام ساخت.امرای لور(لر) به خدمت او آمدند، چون مراکب قوی شدند بر راه بغداد روانه شد.»(عطاملک جوینی، ۱۳۳۴،ج۲: ص۹۳)

پانوشت:
جهت اطلاع بیش‌تر رجوع شود به؛ خودگو، سعادت، اتابکان لر کوچک، خرم‌آباد، افلاک، ۱۳۷۸.